Μια ευχή

Άλλη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της. Όμορφη/άσχημη, καλή/κακή. Διαφορετική για τον καθένα μας. Γεμάτη αλλαγές για όλους. Πέρα από την υγεία, που εύχομαι όλοι μας να έχουμε για να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε όλα τα εμπόδια, θα κάνω άλλη μια ευχή φέτος.

Να πραγματοποιηθούν όλα όσα θα συμβάλλουν στο να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι!

Χρόνια Πολλά!
 

READ MORE - Μια ευχή

Liakopoulos is back!

Εκεί που έχεις βαρεθεί να ακούς στην τηλεόραση για οικονομική κρίση, 6^η δόση, μνημόνια, κυβερνήσεις, τραπεζίτες κλπ. κλπ. σε ένα ζάπινγκ, τυχαία πέφτεις πάνω στον Λιακόπουλο. Μα τι ανέλπιστη χαρά! Που είχες χαθείς εσύ βρε αγόρι; Μα να μην ακούμε τόσο καιρό τι γίνεται με τα Νεφελίμ και τα Ελοχίμ; Να μην ηχεί μέσα στο σπίτι το γνωστό «…2310521010»;
Άργησε αλλά, έβγαλε 3 (!) νέα βιβλία και τα προμοτάρει κιόλας με ψαρωτικές ερωτήσεις τύπου «Ποια είναι η μητρική εταιρία ή αλλιώς η Mother Co.» που αφήνουν κόκκαλο τη γιαγιά και τον παππού και σε βάζουν στο τρυπάκι να απαντήσεις κάπως έτσι…

Λιακό: Πότε θα δράσει ο Ελ Έλιον;
Σκέψη: Ποιος είναι ο Ελ Έλιον καλέ μου;

Λιακό: Ποιο είναι το πρώτο και ποιο το δεύτερο θηρίο;
Σκέψη: Για τον ράπερ λέει; Χρυσέ μου, ο ίδιος άνθρωπος είναι απλά αδυνάτησε. Δν τον γνώρισες ε; Κι εγώ το ίδιο έπαθα!

Λιακό: Ποιο το μυστικό των αριθμών 7, 144,666;
Σκέψη: Μήπως δίνει τίποτα αριθμούς στο τζόκερ στα μουλωχτά;

Λιακό: Ποιος ο ιππέας του λευκού ίππου;
Σκέψη: Ο λευκός ιππότης! (σ.σ. μόλις έπεσε -2 βαθμούς η θερμοκρασία δωματίου)

Λιακό: Τι θα γίνει στο Βορρά;
Σκέψη: Πες μου ότι θα πάρει ο ΠΑΟΚ πρωτάθλημα;;; (Μπαααααα ούτε ο Γερο-Παϊσιος δεν το έχει προβλέψει αυτό)

Λιακό: Ποιον στηρίζει η Λίλιθ Λαμασθου;
Σκέψη: Με τέτοιο όνομα μόνο τον Χορταρέα θα μπορούσε να στηρίξει!

Λιακό: Ποιος θα ανοίξει τις πύλες στο 5^ο σάλπισμα;
Σκέψη: Πάντως όχι η Ελίνα Κωνσταντοπούλου, που στο πρώτο χτύπημα σβήνει τα φώτα, δεύτερο χτύπημα είναι στην πόρτα, στο τρίτο χτύπημα η πόρτα ανοίγει… μην περιμένεις, έχει φύγει!

Υ.Γ. 1. Θα ήθελα πολύ να γνωρίσω τον άνθρωπο που αγοράζει τα βιβλία του.
Υ.Γ.2. Κι εγώ που γράφω κείμενο για τα βιβλία του Λιακόπουλου, καταλαβαίνεις φίλε αναγνώστη, ότι δεν είμαι και πολύ καλά…!

READ MORE - Liakopoulos is back!

Να 'τος, να 'τος ο...

Σήμερα ανακαλύψαμε ποιος έγραφε τις ομιλίες του Παπανδρέου junior, όλο αυτό τον καιρό. Από εκεί και πέρα, διαφορά μηδέν (εντάξει, δεν μιλάμε για τα σαρδάμ και την ηλιθιότητα στο βλέμμα του Γιωργάκη). Άλλος ένας (Παπαδήμος) ανέβηκε στο βήμα και ανακοίνωσε ότι θα μας γ@μήσει χωρίς έλεος. Με τις υγείες μας!

Υ.Γ. Μην σας μπερδεύουν τα χειροκροτήματα από "κάτω". Οι άνθρωποι είναι επαγγελματίες σε αυτό που κάνουν.

READ MORE - Να 'τος, να 'τος ο...

Η παγίδα της συγκυβέρνησης

Το σαββατοκύριακο (5/6-11-2011) που μας πέρασε, με τη βοήθεια των καναλιών, είδαμε τι πραγματικά σημαίνει «θέατρο του παραλόγου». Ένας πρωθυπουργός, από το πουθενά, ανακοινώνει δημοψήφισμα, με δική του πρωτοβουλία (;) και σείεται η Ευρώπη. Χρονικά, ακολουθεί το ραντεβού στις Κάννες, η επίπληξη των Ευρωπαίων εταίρων μας για όσα ανακοινώνονται χωρίς την έγκρισή τους, η επιστροφή του πρωθυπουργού στην Ελλάδα, οι πιέσεις προς την αντιπολίτευση (Ν.Δ.) για «κυβέρνηση σωτηρίας», το δημοψήφισμα που δεν έγινε (ούτε πρόκειται) ποτέ, το ναι/όχι του Σαμαρά και τελικώς, οι συζητήσεις υπό το άγρυπνο (!) βλέμμα του Προέδρου της Δημοκρατίας για τα πρόσωπα μιας γιαλαντζί κυβέρνησης, που όμως θα έχει τη δυνατότητα να υπογράφει νέα μέτρα και νέες συμβάσεις, έως ότου φτάσουμε στις εκλογές του Φεβρουαρίου.

Το συμπέρασμα από όλα τα παραπάνω ένα: Καλύτερα δεν μπορούσαν να ευνοηθούν οι δανειστές! Τα πράγματα οδηγήθηκαν ακριβώς εκεί που επιθυμούσαν οι ίδιοι. Από τον Ιούλιο, επέμεναν να τονίζουν την ανάγκη για αλληλεγγύη και ψήφο εμπιστοσύνης από την αντιπολίτευση. Το χρέος, βλέπετε, θεωρείται απεχθές και το μνημόνιο, οι συμβάσεις και όσα έχουν υπογράψει, αντισυνταγματικά. Έτσι, φτάσαμε στο σημείο της συνεργασίας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όπου θα εξασφαλιστούν οι 180+ ψήφοι του «υπερ-κειμένου» που θα έρθει στη Βουλή και θα νομιμοποιεί όλα τα προηγούμενα.

Από εκεί και πέρα, δεν γνωρίζω αν οποιαδήποτε κυβέρνηση ακολουθήσει μετά τις εκλογές θα έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει τη συνταγματικότητα των συμβάσεων (αν και με αυτά που διαβάζουμε στο Κουτί της Πανδώρας http://www.koutipandoras.gr/?p=11347 πολύ αμφιβάλλω). Αυτός είναι και ο λόγος της διήμερης αναταραχής που επικράτησε στο άκουσμα του δημοψηφίσματος και των πιθανών εκλογών πριν τις... τελευταίες υπογραφές.

Το ΠΑΣΟΚ θεωρείται ήδη «καμένο χαρτί». Ο Τιτανικός του βυθίζεται και το θέμα είναι ποιους παίρνει μαζί. Οι επιλογές του κ. Σαμαρά, δύο. Είτε θα τους ακολουθήσει στον πάτο, βάζοντας την υπογραφή του στη συνεργασία και σε όσα ακολουθήσουν, είτε θα διαφωνήσει, θα κάνει ένα βήμα πίσω για να διαφυλάξει την κυριαρχία του κόμματος του στις επερχόμενες εκλογές (που τόσο λαχταρά!).

Αυτά τα λίγα, για όσους συνεχίζουν να μιλούν για φώτα και τούνελ…

(Υ.Γ. Το μεγαλύτερο ερώτημα μου είναι το εξής: Αξίζει να παλεύουν οι μισές χώρες για τη διάσωση του ευρώ, ενώ οι άλλες (ισχυρές) μισές σχεδιάζουν μέχρι και Plan B για ενδεχόμενη διάλυση της Ευρωζώνης;;;)

READ MORE - Η παγίδα της συγκυβέρνησης

Cooking hater

Μαγειρική…

Την αποφεύγω όπως ο Διάολος το λιβάνι. Δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα με το άθλημα και κάτι ήξερα που δεν του έδινα σημασία. Μην ακούσω την κλισεδούρα, «Άμα δεν πάνε και 2 φαγητά για πέταμα, δεν θα μάθεις…». Έχω φτιάξει ήδη 3 φαγητά (!) –και τόσα, πάλι καλά να λες- και ήταν αποτυχία. Τα δύο προηγούμενα δεν τα έτρωγε ούτε ο «συγχωρεμένος» σκύλος μου. Είχε προτιμήσει την κονσέρβα του, που τόσα χρόνια δεν άγγιζε. Φαντάσου! Το καλό για εκείνον ήταν ότι είχε εναλλακτική…
Επίσης, δεν είναι μόνο ότι δεν το έχω, είναι ότι βαριέμαι θανάσιμα. Απλώνεις τα υλικά στον πάγκο και αντί για αυτά σου έρχεται να κόψεις τις φλέβες σου. Τόση βαρβαρότητα δεν κρύβεται ούτε στο πρωινό ξύπνημα.

Με το σημερινό δεν ξέρω τι έφταιξε, ούτε και θα το ψάξω. Μια ώρα ανάγκης προέκυψε και αναγκάστηκα να μπω στον -μέχρι τώρα άγνωστο για μένα- χώρο της κουζίνας. Δεν είναι ότι δεν τρώγεται, αλλά δεν πετάω και τη σκούφια μου. Είπαμε, προέκυψε. Βασικά, λέω να αφήσω και κάνα πιάτο για την πολύ-αγαπημένη μανούλα που δεν μπορεί ακόμα να πιστέψει ότι Άννα και Κουζίνα είναι δύο έννοιες που δεν θα συναντηθούν ποτέ μεταξύ τους.

• Το χειρότερο, λοιπόν, που μπορείς να μου κάνεις είναι να με βάλεις να μαγειρέψω. Βασανιστήριο!
• Αποφάσισα, ότι σπιτικό θα ανοίξω μόνο με επαγγελματία Σεφ (ή wannabe –όλοι μου λένε ότι έχω ταλέντο στη μαγειρική- Σεφ)
• Τελικά, μάγειρας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Είμαι η απόδειξη του θεωρήματος (όποιος έχει αντίθετη άποψη ευχαρίστως να του κάνω το τραπέζι!)
• Αν είχα καλέσει τον καλό μου για γεύμα, θα ήμουν μια νέα χήρα.
• Τουλάχιστον, είμαι καλή στη λάντζα. Οι κατσαρόλες, σαν καινούργιες. Καθρέφτης!
• Θα υποφέρω στα «ξένα». Δεν τρώγονται που δεν τρώγονται τα φαγητά τους, θα έχω να συγκρίνω ποιο είναι χειρότερο…
  
  

READ MORE - Cooking hater

Kobe Bryant

• Χαίρομαι που είδα έναν μεγάλο παίκτη από κοντά.
• Δεν πιστεύω ακόμη πόσο ακομπλεξάριστος άνθρωπος είναι (ακόμη και ο Ντουράντ ένα σνομπισμό τον είχε, πέρσι...)
• Κόμπι, μην έρθεις Ευρώπη τώρα που λέμε να πάμε εμείς στο ΝΒΑ...

READ MORE - Kobe Bryant

23 Σεπτεμβρίου 2011

Η πιο χαρούμενη μέρα της (μέχρι τώρα) ζωής μου. Ε, δεν είναι και λίγο να μαθαίνεις πως ήρθε στον κόσμο η πρώτη σου ανιψιά. Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα. Περίμενα να με πάρει ο μπαμπάς σου και να μου πει ότι γεννήθηκες. Περίμενα όλο το ξημέρωμα αλλά εσύ έκανες την εμφάνιση σου τελικά στις 12. Δεν φαντάζεσαι τη χαρά που πήραμε! Η γιαγιά σου έκλαιγε όλη την ώρα. Η θεία σου, από την άλλη, μέχρι να γεννηθείς, έκανε ένα σωρό άλλα πράγματα.

1. Ούτε μια, ούτε δυο αλλά τέσσερις ταινίες έβαλα να δω, περιμένοντας τον ερχομό σου. Παραδόξως, δεν ήταν ταινίες με μωρά. Η πρώτη ήταν το Inception. Η πιο ωραία ταινία που είδα μέσα σε αυτό το χρόνο. Έχει αρκετά εφέ και έναν σπουδαίο σκηνοθέτη, μέσα σε όλα. Βέβαια θα θεωρείται ξεπερασμένη, τη στιγμή που θα τα διαβάζεις εσύ όλα αυτά. Α! ναι, έπαιζε και ο Leonardo Di Caprio. Παλιά αδυναμία της μαμάς σου (η ίδια δεν θα το παραδεχτεί). Επόμενη ταινία, 500 μέρες με τη Σάμερ. Δεν ήταν η πρώτη φορά που την έβλεπα. Της έχω όμως αδυναμία (κι αυτό, γιατί θυμίζει πολύ την πραγματικότητα της θείας σου, να ξέρεις).  Με το πρώτο φως της ημέρας, στο dvd έπαιζε, «Μια κάποια εκπαίδευση». Να μου θυμίσεις στα 17 σου να στη δείξω. Ελπίζω να θεωρείται κλασσική ταινία. Την τελευταία ταινία να σου πω την αλήθεια δεν την πολύ θυμάμαι γιατί είχαν κλείσει τα μάτια μου και νομίζω ότι σε ονειρευόμουν…

2. Μετά τις ταινίες ήρθε και η μουσική. Με τέτοια χαρά γίνεται να λείπει η μουσική; Δεν ξέρω τι τραγούδι απαιτεί η περίσταση, πάντως εγώ είχα στην επανάληψη και δυνατά το Time of my life και έκανα φούρλες μέσα στο σπίτι σαν άλλος Πάτρικ Σουέιζ (άλλος ένας ωραίος ηθοποιός της εποχής του). Περίεργος τρόπος να εκφράζεις τη χαρά σου ε; (χμ, δεν σου φαίνεται τόσο περίεργο γιατί με έχεις ήδη γνωρίσει. Σωστό κι αυτό).

3. Το τελευταίο πράγμα που έκανα και έκλεισε τη μέρα μου (και φυσικά σε αφορά) είναι να γράψω τη συνέχεια από το παραμύθι. Τις προηγούμενες μέρες να ξέρεις η έμπνευση δεν υπήρχε. Ούτε είχα όρεξη να γράψω. Ήρθες, όμως κι έτσι δεν άργησαν να έρθουν και τα άλλα. Να ξέρεις πως αυτή τη μέρα έγραψα το κεφάλαιο με τα Λουμπούγιελα. Ναι, τα αστεία λουλούδια από την αστεία ιστορία που έχεις ακούσει! Να ξέρεις, ότι δεν θα υπήρχε η ιδέα για παραμύθι αν δεν υπήρχες εσύ. Οπότε είναι αποκλειστικά δικό σου!

Αυτά τα λίγα ήθελα να σου γράψω για αυτή τη σημαντική μέρα. Ελπίζω, τη μέρα που θα το διαβάζεις να κάθομαι δίπλα σου και να γελάμε. Αλλιώς, κάνε ένα ταξιδάκι προς Αμερική ή Αυστραλία να με δεις (κάπου εκεί θα είμαι σίγουρα). Σου χρωστάω και μια ταινία!

READ MORE - 23 Σεπτεμβρίου 2011

Ήρθε το …τέλος!

Για να είμαστε ακριβείς, δεν ήρθε ακόμα. Υπομονή μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου. Τότε, θα το δούμε όλοι μας. Θα ανοίξουμε το φάκελο της ΔΕΗ και μαζί με την τριμηνιαία «λυπητερή» θα υπάρχει και η πρώτη δόση του «κερατιάτικου» (βλ. ειδικό τέλος ακινήτων μέσω ΔΕΗ).
Δεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως έχω ήδη κάνει τους υπολογισμούς. Πεντακόσια δώδεκα ευρώ (512) και με την εντολή (κόψτε το λαιμό σας και βρείτε τα!). Φυσικά το κράτος έχει προνοήσει για όλα. Όχι, δεν εννοώ εσένα χαμηλοσυνταξιούχε, ούτε εσένα άνεργε. Για την πάρτη του έχει προνοήσει. Σου λέει, «Αν δεν πληρώσεις… (που δεν θα πληρώσεις γιατί δεν έχεις λεφτά ούτε για τον κανονικό λογαριασμό να δίνεις) …θα σου κόψουμε το ρεύμα». Και έτσι φτάνεις στο αδιέξοδο. Τι να κάνεις;

Η πρώτη λύση σίγουρα θα έρθει από τις τράπεζες. Για να πάρουν κι αυτές λίγο τα πάνω τους, θα αρχίσουν να σε παίρνουν δεκάδες τηλέφωνα (στο σπίτι, στη δουλειά αν έχεις, στο κινητό) για να σου «χορηγήσουν» το ΔΕΗ-δάνειο. Έτσι εσύ θα δώσεις τις δόσεις για να μην σου κόψουν το ρεύμα – και ταυτόχρονα να δείξεις αλληλεγγύη προς το κράτος (!) – και μετά θα πληρώσεις τα διπλά στις τράπεζες για να τις σώσεις κι αυτές. (Υ.Γ. Μπένι, αν το διαβάσεις ποτέ αυτό και ξεσηκώσεις την ιδέα, θέλω τουλάχιστον τα πνευματικά δικαιώματα, για να μπορώ να σκάω κι εγώ από υπερηφάνεια σαν τον Καστανίδη).

Μια άλλη λύση είναι να μετατρέψεις το σπίτι σου, σε οίκο λατρείας. Άρχισε να λατρεύεις χωρίς όρια. Το Θεό, το Βούδα, τον Αλλάχ, τον Σατανά, τον Μαρτάκη ή ακόμα και το ταίρι σου. Βασική προϋπόθεση να υπάρχει κοινό και να μπορέσεις να το «ανεβάσεις» ως αίρεση. Θα έχει λίγη δουλίτσα παραπάνω αλλααα, θα γνωρίσεις κόσμο και θα απαλλαγείς και από αυτό το δυσβάσταχτο φόρο. Tip: Μην διανοηθείς να τα διαλύσεις όλα μετά το 2012. Όλο και κάπου θα σου χρησιμεύσει. Για καμιά καταπάτηση, για καμιά επιχορήγηση… you never know!

Η τρίτη (και πιο πιθανή) λύση είναι να αφήσεις να σου κόψουν το ρεύμα. Δύσκολο πράγμα. Ηλεκτρονική συσκευή δεν θα δουλέψει ξανά μέσα στο σπίτι. Θα τρως κονσέρβες/κρύα φαγητά, τον περισσότερο καιρό και θα μαγειρεύεις με γκαζάκι, γιορτές και σχόλες. Θα βράζεις νερό σε κατσαρόλα για να κάνεις μπάνιο (εκτός κι αν είσαι σαδιστής και σου αρέσει το κρύο) και θα ξεθάψεις όλα τα σκονισμένα βιβλία σου με τίτλο, «Η παρακμή του αστικού πολιτισμού», για να περνάς τις ελεύθερες ώρες σου – και να μάθεις επιτέλους τι λέει μέσα. Και επειδή ούτε λεφτά για πετρέλαιο θα υπάρχουν, προμηθεύσου τώρα που είναι νωρίς εκείνο το κουβερτο-ράσο από το telemarketing που κάποτε κορόιδευες (ή φτιάξ’ το μόνος σου). Και το βράδυ, το βραδάκι, το πρόγραμμα θα έχει είτε ύπνο είτε σεξ (για τους τυχερούς). Όλα τα παραπάνω, εννοείται πως θα γίνονται υπό το φως των κεριών.

Και κάπως έτσι, η κυβέρνηση ΓΑΠ θα μπορέσει να πει ότι βρήκε τη φόρμουλα για να γυρίζει ταξιδεύει πίσω στο χρόνο. Θα ζήσεις κι εσύ ότι έζησε και η γιαγιά σου και δεν θα μπορεί να στη «μπαίνει» πια για την κατοχή και τη φτώχεια που βίωσε. Μη μου πεις ότι μετά απ’ όλα αυτά δεν θες να βροντοφωνάξεις «Ναι ρε γ@μημένε ΓΑΠ αυτό ήταν πάντα το όνειρό μου. Να είμαι άνεργος και να γυρίσω 100 χρόνια πίσω!».

(Υ.Γ.1 Επίτηδες ξέχασα την προφανή λύση. Όχι, δεν θεωρώ λύση να πληρώσεις. Ειδικά όταν δεν τα έχεις. Ειδικά όταν σκίζεσαι όλη μέρα για 500 ευρώ και ξαφνικά με το έτσι θέλω σου παίρνουν έναν ολόκληρο μισθό. Ειδικά όταν έχεις ήδη λάβει χαρτί να πληρώσεις άλλη έκτακτη εισφορά (!) μέσω εφορίας που κι εκείνη είναι άλλα 500 ευρώ. Ο Βενιζέλος είπε να βάλουμε στην άκρη τα χρέη προς τις τράπεζες για λίγο για να δώσουμε στο κράτος, γιατί το κράτος είναι πάνω από τις τράπεζες. Η επόμενη δήλωσή του μάλλον θα είναι: «Άσε για λίγο την προσπάθεια για επιβίωση και πρόσφερε στο κράτος. Γιατί το κράτος είναι πάνω από τη ζωή σου»
Υ.Γ.2 Αν δεν εμφανίζομαι στα social media κάντε μου τη χάρη και μη με ρωτήσετε που εξαφανίστηκα...)

Edit: Και να θυμάστε όταν θα πληρώνετε τα 500+ ευρώ, ότι το τέλος στα ακίνητα είναι δίκαιο και αναλογικό
όπως μας ενημερώνει ο Μπένι και δεν γίνεται με κάποιο εκβιαστικό τρόπο... (συμπληρώνω εγώ).

READ MORE - Ήρθε το …τέλος!

Η πραγματικότητα

Max Keiser: Mass Rioting In Greece As Economists Warn Of Global 'Armageddon Scenarios

Δεν χρειάζεται να γράψω εγώ κάτι παραπάνω γιατί το βίντεο τα λέει όλα. Κρατάω μια φράση: Τα χρέη των χωρών δημιουργήθηκαν για να έχουν την ικανότητα οι τράπεζες να τυπώνουν χρήμα....

28 & 29 Ιουνίου όλοι και πάλι στο Σύνταγμα!

READ MORE - Η πραγματικότητα

Ποιο μεσοπρόθεσμο...

Dear friend,

Περίμενες νέα από εμένα και βρήκα την ευκαιρία να στα πω, μαζεμένα. Δεν θα το πιστέψεις, αλλά εδώ η κοινωνία είναι συγκλονισμένη με τις τελευταίες εξελίξεις. Όχι, όχι, μη μπερδεύεσαι. Δεν μιλάμε ούτε για πολιτική ούτε για μεσοπρόθεσμο. Τα μέτρα λιτότητας δεν μας αγγίζουν πια. Κάτι ανώτερο! Το ελληνικό ποδόσφαιρο, αγαπημένε μου φίλε, τελικά είναι σάπιο. Πέσαμε από τα σύννεφα. Δεν μπορούμε να το πιστέψουμε. Σε ένα κράτος που όλα λειτουργούν μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας, να μας τύχει τώρα αυτό;

Εδώ και δύο μέρες άκουγα και διάβαζα ότι θα σκάσει βόμβα στο ποδόσφαιρο. Χάρηκα, αρχικά, γιατί σκέφτηκα, ότι παρόλο που δεν θα έχουμε να φάμε, θα θαυμάσουμε από Σεπτέμβριο ένα νέο ακριβοπληρωμένο «τεφαρίκι». Χαλάλι, είπα. Κλωτσάει στην τελική καλύτερα το τόπι από εμένα (και επίσης είναι άνδρας οπότε έχει το πλεονέκτημα). Η «βόμβα» όμως έσκασε και βγήκαν στη φόρα όοοοολοι οι στημένοι αγώνες αλλά και τα εμπλεκόμενα ονόματα.  Το δεύτερο, βέβαια, ήταν σαν τον γρίφο του Αϊνστάιν. Μας έβγαλαν την ψυχή να μας πουν τα ονόματα. Έβγαλαν στην αρχή τους συνήθεις ύποπτους. Ακους Μπέο. Μετά σκάει και ο Ψωμιάδης. Γελάς μέχρι θανάτου. Η Ε.Υ.Π. κάνει κάκιστη δουλειά, αν περίμενε να ακούσει τις συνομιλίες για να καταλάβει ότι στήνουν αγώνες. Από εκεί και πέρα, ακούς περιγραφές, διαβάζεις κάτι αρχικά Λ.Μ. και παίζεις «Μάντεψε ποιος».

Από το μεσημέρι και μετά, οι της Εισαγγελίας έριξαν και άλλα ονόματα στο τραπέζι (μήπως και πείσουν ότι κάνουν δουλειά) και εκεί να δεις κακός χαμός. Τι ότι θεωρούν τον πρόεδρο του Ολυμπιακού ύποπτο. Τι ότι αναζητείται ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού (ποιος απ'όλους θα μου πεις...). Τι ότι ένας παίκτης ποντάριζε τον μισθούλη του στα στημένα, για να τον διπλασιάζει, ώστε να μπορεί να βγάζει τα γκομενάκια στο Sisha και στο Mercedes. Και κλάμα οι γαύροι και οι βάζελοι.. Δεν τους νοιάζει για τον πρόεδρο, ούτε καν για τον παίκτη. Τους νοιάζει το κάζο του αντιπάλου. Θα ηχεί στα αυτιά τους «Ο δικός σου ο πρόεδρος είναι διεφθαρμένος. Ο δικός μου παναγίτσα» με ύφος γυμνασιόπαιδου που απαγγέλει την στιχομυθία, «Στον δικό μου δε χωράει, στο δικό σους κολυμπάει…».

Στο μεταξύ, είχα και την σπάνια ευκαιρία να διαβάσω τις μυστικές συνομιλίες των εμπλεκόμενων. Αναγνωρίζω στο Μάκαρο και στον Αχιλλέα το ύφος  - Πολύ σκληρός για να πεθάνει. Δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους.  «Τι μου τον έβαλες αυτόν τον μαλάκα στους αγώνες μου. Αν τον ξανά δω μπροστά μου θα τον βρείτε με τη σφυρίχτρα στον…» και άλλα τέτοια τσιτάτα. Στήσιμο από εδώ, στήσιμο από εκεί, στήσιμο και στις παρακάτω συνομιλίες. Και ξαφνικά, για ακόμη μια φορά, εμφανίζεται και μια άλλη συνομιλία. Γνωστός καλαθοσφαιριστής… διαβάζω στα sites και μπερδεύομαι. Που κολλάει καλέ ο μπασκετμπολίστας με τα χόμπιτ της ασπρόμαυρης; Με τον Μάκαρο κόλλησε. Εμ, οι κακές παρέες που θα έλεγε και η γιαγιά. Όχι δεν πόνταρε στα στημένα. Αυτός είχε άλλη κωλοπιλάλα. Ήθελε αναβολικά. Αρχίδια αναβολικά, εδώ που τα λέμε, αφού δεν βοήθησε ούτε ένα γ@μημένο πρωτάθλημα να πάρουμε. Και τι τα ήθελες τα φάρμακα από τον Μάκη ρε χρυσό μου. Υπάρχουν και οι original φαρμακοτρίφτες που το κάνουν χρόνια και με επιτυχία το συγκεκριμένο «άθλημα». Τι θα κάνουν αυτοί, θα πεινάσουν ρε συ Γιάννη;  Άσε που έπεφταν και πιο κοντά. Ένα τσιγάρο δρόμος αν μπεις κι από Αττική.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση, πάντως, είναι η απάθεια των αθλητικών δημοσιογράφων. Τα ήξεραν αυτοί, λέει. Χθες, πανηγύριζαν για το πρωτάθλημα ή/και υποστήριζαν τους κακαλάτους προέδρους, αλλά σήμερα είναι από το πρωί με τη φράση, «Δεν γαμιούνται κι αυτοί και το πρωτάθλημά τους;». Αποφάσισαν να δουν ότι η χώρα καίγεται από άλλα προβλήματα έβγαλαν τις παρωπίδες και είπαν να αλλάξουν και κατεύθυνση. Ναι αμέ! Να δεις που θα γίνουν όλοι πολιτικοί συντάκτες και θα ωρύονται σαν τον Στέφανο Χίο όλη μέρα και όλη νύχτα. Μη σου πω ότι θα τον ξεπεράσουν και σε γραφικότητα… (Ποιος είναι ο Χίος; Που να σου εξηγώ τώρα).


Υ.Γ. Αλήθεια εκεί στην Αμερική έχει συμβεί τίποτα εξίσου συγκλονιστικό;

READ MORE - Ποιο μεσοπρόθεσμο...

Οι "εναλλακτικοί"

Πριν από ένα χρόνο –και παραπάνω –άκουγες διάφορους «εναλλακτικούς» τύπους να σου μιλούν για την παγκοσμιοποίηση και τον καπιταλισμό που μας έχει διαφθείρει και μας έχει κάνει όλους ίδιους. Τους ενοχλούσε η νοοτροπία του Έλληνα των «μπουζουκιών». Θεωρούσαν θύματα όσους χαλούσαν λεφτά αλόγιστα και ορκίζονταν πως ο δικός τους τρόπος ζωής ήταν διαφορετικός. Το αποδείκνυαν και με ψαγμένους στίχους των Active Member, του Άσιμου και του Πουλικάκου. Γενικά πήγαιναν κόντρα στο ρεύμα της εποχής. Μέχρι εδώ καλά. Συμφωνούσαμε στις συζητήσεις ότι κάτι πρέπει να αλλάξει και αυτό που προηγείται είναι η νοοτροπία.

Ένας χρόνος μετά. Ανακοινώθηκε (με καθυστέρηση) ότι έχουμε ένα χρέος που δεν πρόκειται να ξεπληρωθεί ποτέ, ήρθε το ΔΝΤ, άρχισαν οι δανεισμοί με ανταλλάγματα (στα φανερά και με περίσσιο θράσος) και μετά το χάος. Κομμένοι μισθοί και συντάξεις, περικοπές σε βασικούς τομείς, όπως Υγεία και Παιδεία, ξεπούλημα επικερδών επιχειρήσεων (ονομάζοντάς τες ζημιογόνες) και η ανεργία να χτυπάει κόκκινο. Στο άκουσμα και μόνο των παραπάνω, ο κόσμος δειλά δειλά, άρχισε να συγκεντρώνεται στις πλατείες και να εκφράζει το θυμό και την απογοήτευσή του. Ανάμεσα κι εγώ να παρακολουθώ τους ανθρώπους. Όλοι ήταν εκεί. Ακόμα και  άνθρωποι με ιδεολογίες εντελώς αντίθετες από τις δικές μου. Αυτοί που έλειπαν ήταν οι «εναλλακτικοί».

Αναρωτήθηκα: Οι άνθρωποι αυτοί στήριζαν κάθε είδους επανάσταση, μιλούσαν για αλλαγή νοοτροπίας, αλλά τώρα δεν βρίσκονται πουθενά. Που ήταν;

Είχαν μείνει σπίτι τους. Ακόμα εκεί είναι. Σνομπάρουν τη διαδήλωση. Μόδα είναι θα περάσει, λένε. Και οι «εναλλακτικοί» αν με κάτι δεν τα πάνε καλά, αυτό είναι η μόδα. Πίστευαν, πως η επανάσταση είναι ένα κλειστό κλαμπ για λίγους και εκλεκτούς. Κάτι σαν το γκολφ. Η πραγματικότητα, βέβαια, δεν είναι ούτε όπως στα τραγούδια, ούτε όπως στα βιβλία των ιστορικών. Αυτό δεν το άντεξαν. Είδαν τον κόσμο να διαφωνεί και έπεσαν από τα σύννεφα. Στάθηκαν δίπλα σε διαφορετικές ιδεολογίες και «αηδίασαν». Άρχισαν να κατακρίνουν τα πάντα. «Σιγά μην κατέβω εγώ με τους ΠΑΣΟΚους που το παίζουν θιγμένοι», γύρισε τις προάλλες και μου είπε. Και εσύ ΠΑΣΟΚ ψήφισες (σκατά εναλλακτικός θα σκεφτεί κανείς...) αλλά πριν κάτι μήνες διατυμπάνιζες πως έχεις τα αρχίδια να αναγνωρίσεις το λάθος σου. Γιατί δεν αφήνεις τους υπόλοιπους να κάνουν το ίδιο, με τον τρόπο τους; Απάντηση δεν πήρα ποτέ. Λογικό. Αυτοί οι «άλλοι» είναι ίδιοι με τον κακό εαυτό μας και φυσικά και δεν θέλουμε να μιλάμε γι’ αυτόν.

Οπότε, βάζω στοίχημα, πως αν γυρνούσε ο χρόνος πίσω, στο κίνημα της 26^ης Ιουλίου των ανταρτών στην Κούβα, εσύ θα ήσουν στη γωνιά σου και θα τους σχολίαζες ειρωνικά. Θα διαφωνούσες με το αντάρτικο. Άλλωστε, τα αρχίδια σου φτάνουν για να φοράς κανα μπλουζάκι Che, άντε το πολύ πολύ να τον έχεις και wallpaper στο ολοκαίνουργιο iPhone σου (Με γεια κιόλας! Και μην ξεχάσεις να βάλεις για ringtone το Guantanamo).

(Υ.Γ. Κανείς δεν είπε ότι η επανάσταση ή η αντροπή ή η αλλαγή είναι εύκολη υπόθεση. Γραφικότητες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Όμως, για να διεκδικήσεις δεν αρκεί μια ιδεολογία και δυο τρεις συζητήσεις γύρω από αυτή. Χρειάζεται να εμπλακείς. Να ακούσεις. Να υπομείνεις και να επιμείνεις. Να συμφωνήσεις και να διαφωνήσεις. Χρειάζεται να συγκρουστείς. Άλλες φορές πνευματικά και άλλες σωματικά).

READ MORE - Οι "εναλλακτικοί"

Υπάλληλος VS Εργοδότη

Στην αρχή της συνέντευξης…

Εργοδότης: Τους τρεις πρώτους μήνες θα δουλέψετε τσάμπα ως εκπαιδευόμενος… {Με χαμόγελο}
Υπάλληλος: Καλύτερα να κρεμαστώ σε φαλαινοθηρικό με την Greenpeace, παρά να δουλέψω τσάμπα για εσάς! {Ανταποδίδουμε χαμόγελο}

Μετά από 10 λεπτά συνέντευξης…

Εργοδότης: Εντάξει, θα δουλεύετε 8ωρο και θα πληρώνεστε με 300 ευρώ μηνιαίως, χωρίς ασφάλιση!
Υπάλληλος: Κι αν πάθω σκωληκοειδίτιδα, θα με εγχειρήσετε εσείς ή θα μου πληρώσετε την ιδιωτική κλινική;

Μετά τον πρώτο μήνα…

Εργοδότης: Είσαι αστέρι!
Υπάλληλος: ...χωρίς φως, μιας και μας το έκοψε η ΔΕΗ. Εκείνα τα 300 ευρώ που λέγαμε;
Εργοδότης: χαχαχαχα! Καλό, καλό! {Γελάει με το αστείο σου, χτυπώντας σε στην πλάτη}

Μετά τον δεύτερο μήνα…

Εργοδότης: Θα καθυστερήσω να σας πληρώσω για ένα μήνα, γιατί υπάρχει μια μικρή οικονομική στενότητα. {Με λυπημένο ύφος}
Υπάλληλος: Ωραία! Θα καθυστερήσω να «ανεβάσω» τα κείμενα για ένα μήνα, γιατί δεν υπάρχει έμπνευση. {Ανταποδίδουμε το ύφος}

Μετά τον τρίτο μήνα…

Εργοδότης: Θα χρειαστεί να σας μειώσουμε τον μισθό και να αυξήσουμε τις ώρες εργασίας.
Υπάλληλος: Πάνω που σκεφτόμουν, να μειώσω τις λέξεις στα κείμενα και να αυξήσω την αντιγραφή!

Μετά από παράπονα…

Εργοδότης: Δίπλα μου έμαθες…
Υπάλληλος: …πώς να κάνω υπομονή!

Μετά από την πρώτη διένεξη…

Εργοδότης: Ποιος νομίζεις ότι είσαι, ο Larry King;
Υπάλληλος: Όχι, αλλά εδώ σίγουρα δεν είναι το CNN και εσύ σίγουρα δεν είσαι ο Ted Turner!

Μετά από το προηγούμενο…

Εργοδότης: Είσαι ψώνιο και έχεις έπαρση!
Υπάλληλος: Αν δεν τα είχα, θα δούλευα ακόμα για έναν μαλάκα!

Περνώντας την πόρτα της εξόδου…

Εργοδότης: Μη γελιέσαι, δεν είσαι μοναδικός. Υπάρχουν κι άλλοι σαν εσένα!
Υπάλληλος: Το εύχομαι…

(Οι διάλογοι είναι φανταστικοί. Οποιαδήποτε σχέση με την πραγματικότητα είναι απολύτως τυχαία και συμπτωματική!)

*Αφιερωμένο στην Αλεξία (thanx για την έμπνευση)!

READ MORE - Υπάλληλος VS Εργοδότη