Kobe Bryant

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011



  • Χαίρομαι που είδα έναν μεγάλο παίκτη από κοντά.
  • Δεν πιστεύω ακόμη πόσο ακομπλεξάριστος άνθρωπος είναι (ακόμη και ο Ντουράντ ένα σνομπισμό τον είχε, πέρσι...)
  • Κόμπι, μην έρθεις Ευρώπη τώρα που λέμε να πάμε εμείς στο ΝΒΑ...


READ MORE - Kobe Bryant

23 Σεπτεμβρίου 2011

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011


Η πιο χαρούμενη μέρα της (μέχρι τώρα) ζωής μου. Ε, δεν είναι και λίγο να μαθαίνεις πως ήρθε στον κόσμο η πρώτη σου ανιψιά. Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα. Περίμενα να με πάρει ο μπαμπάς σου και να μου πει ότι γεννήθηκες. Περίμενα όλο το ξημέρωμα αλλά εσύ έκανες την εμφάνιση σου τελικά στις 12. Δεν φαντάζεσαι τη χαρά που πήραμε! Η γιαγιά σου έκλαιγε όλη την ώρα. Η θεία σου, από την άλλη, μέχρι να γεννηθείς, έκανε ένα σωρό άλλα πράγματα.

1. Ούτε μια, ούτε δυο αλλά τέσσερις ταινίες έβαλα να δω, περιμένοντας τον ερχομό σου. Παραδόξως, δεν ήταν ταινίες με μωρά. Η πρώτη ήταν το Inception. Η πιο ωραία ταινία που είδα μέσα σε αυτό το χρόνο. Έχει αρκετά εφέ και έναν σπουδαίο σκηνοθέτη, μέσα σε όλα. Βέβαια θα θεωρείται ξεπερασμένη, τη στιγμή που θα τα διαβάζεις εσύ όλα αυτά. Α! ναι, έπαιζε και ο Leonardo Di Caprio. Παλιά αδυναμία της μαμάς σου (η ίδια δεν θα το παραδεχτεί). Επόμενη ταινία, 500 μέρες με τη Σάμερ. Δεν ήταν η πρώτη φορά που την έβλεπα. Της έχω όμως αδυναμία (κι αυτό, γιατί θυμίζει πολύ την πραγματικότητα της θείας σου, να ξέρεις).  Με το πρώτο φως της ημέρας, στο dvd έπαιζε, «Μια κάποια εκπαίδευση». Να μου θυμίσεις στα 17 σου να στη δείξω. Ελπίζω να θεωρείται κλασσική ταινία. Την τελευταία ταινία να σου πω την αλήθεια δεν την πολύ θυμάμαι γιατί είχαν κλείσει τα μάτια μου και νομίζω ότι σε ονειρευόμουν…

2. Μετά τις ταινίες ήρθε και η μουσική. Με τέτοια χαρά γίνεται να λείπει η μουσική; Δεν ξέρω τι τραγούδι απαιτεί η περίσταση, πάντως εγώ είχα στην επανάληψη και δυνατά το Time of my life και έκανα φούρλες μέσα στο σπίτι σαν άλλος Πάτρικ Σουέιζ (άλλος ένας ωραίος ηθοποιός της εποχής του). Περίεργος τρόπος να εκφράζεις τη χαρά σου ε; (χμ, δεν σου φαίνεται τόσο περίεργο γιατί με έχεις ήδη γνωρίσει. Σωστό κι αυτό).

3. Το τελευταίο πράγμα που έκανα και έκλεισε τη μέρα μου (και φυσικά σε αφορά) είναι να γράψω τη συνέχεια από το παραμύθι. Τις προηγούμενες μέρες να ξέρεις η έμπνευση δεν υπήρχε. Ούτε είχα όρεξη να γράψω. Ήρθες, όμως κι έτσι δεν άργησαν να έρθουν και τα άλλα. Να ξέρεις πως αυτή τη μέρα έγραψα το κεφάλαιο με τα Λουμπούγιελα. Ναι, τα αστεία λουλούδια από την αστεία ιστορία που έχεις ακούσει! Να ξέρεις, ότι δεν θα υπήρχε η ιδέα για παραμύθι αν δεν υπήρχες εσύ. Οπότε είναι αποκλειστικά δικό σου!

Αυτά τα λίγα ήθελα να σου γράψω για αυτή τη σημαντική μέρα. Ελπίζω, τη μέρα που θα το διαβάζεις να κάθομαι δίπλα σου και να γελάμε. Αλλιώς, κάνε ένα ταξιδάκι προς Αμερική ή Αυστραλία να με δεις (κάπου εκεί θα είμαι σίγουρα). Σου χρωστάω και μια ταινία!

READ MORE - 23 Σεπτεμβρίου 2011

Ήρθε το …τέλος!

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011


Για να είμαστε ακριβείς, δεν ήρθε ακόμα. Υπομονή μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου. Τότε, θα το δούμε όλοι μας. Θα ανοίξουμε το φάκελο της ΔΕΗ και μαζί με την τριμηνιαία «λυπητερή» θα υπάρχει και η πρώτη δόση του «κερατιάτικου» (βλ. ειδικό τέλος ακινήτων μέσω ΔΕΗ).
Δεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως έχω ήδη κάνει τους υπολογισμούς. Πεντακόσια δώδεκα ευρώ (512) και με την εντολή (κόψτε το λαιμό σας και βρείτε τα!). Φυσικά το κράτος έχει προνοήσει για όλα. Όχι, δεν εννοώ εσένα χαμηλοσυνταξιούχε, ούτε εσένα άνεργε. Για την πάρτη του έχει προνοήσει. Σου λέει, «Αν δεν πληρώσεις… (που δεν θα πληρώσεις γιατί δεν έχεις λεφτά ούτε για τον κανονικό λογαριασμό να δίνεις) …θα σου κόψουμε το ρεύμα». Και έτσι φτάνεις στο αδιέξοδο. Τι να κάνεις;

Η πρώτη λύση σίγουρα θα έρθει από τις τράπεζες. Για να πάρουν κι αυτές λίγο τα πάνω τους, θα αρχίσουν να σε παίρνουν δεκάδες τηλέφωνα (στο σπίτι, στη δουλειά αν έχεις, στο κινητό) για να σου «χορηγήσουν» το ΔΕΗ-δάνειο. Έτσι εσύ θα δώσεις τις δόσεις για να μην σου κόψουν το ρεύμα – και ταυτόχρονα να δείξεις αλληλεγγύη προς το κράτος (!) – και μετά θα πληρώσεις τα διπλά στις τράπεζες για να τις σώσεις κι αυτές. (Υ.Γ. Μπένι, αν το διαβάσεις ποτέ αυτό και ξεσηκώσεις την ιδέα, θέλω τουλάχιστον τα πνευματικά δικαιώματα, για να μπορώ να σκάω κι εγώ από υπερηφάνεια σαν τον Καστανίδη).

Μια άλλη λύση είναι να μετατρέψεις το σπίτι σου, σε οίκο λατρείας. Άρχισε να λατρεύεις χωρίς όρια. Το Θεό, το Βούδα, τον Αλλάχ, τον Σατανά, τον Μαρτάκη ή ακόμα και το ταίρι σου. Βασική προϋπόθεση να υπάρχει κοινό και να μπορέσεις να το «ανεβάσεις» ως αίρεση. Θα έχει λίγη δουλίτσα παραπάνω αλλααα, θα γνωρίσεις κόσμο και θα απαλλαγείς και από αυτό το δυσβάσταχτο φόρο.
Tip: Μην διανοηθείς να τα διαλύσεις όλα μετά το 2012. Όλο και κάπου θα σου χρησιμεύσει. Για καμιά καταπάτηση, για καμιά επιχορήγηση… you never know!

Η τρίτη (και πιο πιθανή) λύση είναι να αφήσεις να σου κόψουν το ρεύμα. Δύσκολο πράγμα. Ηλεκτρονική συσκευή δεν θα δουλέψει ξανά μέσα στο σπίτι. Θα τρως κονσέρβες/κρύα φαγητά, τον περισσότερο καιρό και θα μαγειρεύεις με γκαζάκι, γιορτές και σχόλες. Θα βράζεις νερό σε κατσαρόλα για να κάνεις μπάνιο (εκτός κι αν είσαι σαδιστής και σου αρέσει το κρύο) και θα ξεθάψεις όλα τα σκονισμένα βιβλία σου με τίτλο, «Η παρακμή του αστικού πολιτισμού», για να περνάς τις ελεύθερες ώρες σου – και να μάθεις επιτέλους τι λέει μέσα. Και επειδή ούτε λεφτά για πετρέλαιο θα υπάρχουν, προμηθεύσου τώρα που είναι νωρίς εκείνο το κουβερτο-ράσο από το
telemarketing που κάποτε κορόιδευες (ή φτιάξ’ το μόνος σου). Και το βράδυ, το βραδάκι, το πρόγραμμα θα έχει είτε ύπνο είτε σεξ (για τους τυχερούς). Όλα τα παραπάνω, εννοείται πως θα γίνονται υπό το φως των κεριών.

Και κάπως έτσι, η κυβέρνηση ΓΑΠ θα μπορέσει να πει ότι βρήκε τη φόρμουλα για να γυρίζει ταξιδεύει πίσω στο χρόνο. Θα ζήσεις κι εσύ ότι έζησε και η γιαγιά σου και δεν θα μπορεί να στη «μπαίνει» πια για την κατοχή και τη φτώχεια που βίωσε. Μη μου πεις ότι μετά απ’ όλα αυτά δεν θες να βροντοφωνάξεις «Ναι ρε γ@μημένε ΓΑΠ αυτό ήταν πάντα το όνειρό μου. Να είμαι άνεργος και να γυρίσω 100 χρόνια πίσω!».

(Υ.Γ.1 Επίτηδες ξέχασα την προφανή λύση. Όχι, δεν θεωρώ λύση να πληρώσεις. Ειδικά όταν δεν τα έχεις. Ειδικά όταν σκίζεσαι όλη μέρα για 500 ευρώ και ξαφνικά με το έτσι θέλω σου παίρνουν έναν ολόκληρο μισθό. Ειδικά όταν έχεις ήδη λάβει χαρτί να πληρώσεις άλλη έκτακτη εισφορά (!) μέσω εφορίας που κι εκείνη είναι άλλα 500 ευρώ. Ο Βενιζέλος είπε να βάλουμε στην άκρη τα χρέη προς τις τράπεζες για λίγο για να δώσουμε στο κράτος, γιατί το κράτος είναι πάνω από τις τράπεζες. Η επόμενη δήλωσή του μάλλον θα είναι: «Άσε για λίγο την προσπάθεια για επιβίωση και πρόσφερε στο κράτος. Γιατί το κράτος είναι πάνω από τη ζωή σου»
Υ.Γ.2 Αν δεν εμφανίζομαι στα social media κάντε μου τη χάρη και μη με ρωτήσετε που εξαφανίστηκα...)

Edit: Και να θυμάστε όταν θα πληρώνετε τα 500+ ευρώ, ότι το τέλος στα ακίνητα είναι δίκαιο και αναλογικό
όπως μας ενημερώνει ο Μπένι και δεν γίνεται με κάποιο εκβιαστικό τρόπο... (συμπληρώνω εγώ).


READ MORE - Ήρθε το …τέλος!