Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Χώρος εργασίας: Το μέρος όπου περνάμε πλέον το μεγαλύτερο κομμάτι της ημέρας μας και γενικότερα της ζωής μας. Συναναστρεφόμαστε με λίγα ή πολλά άτομα που είτε συμπαθούμε είτε αντιπαθούμε. Ο καθένας έχει και ένα διαφορετικό χαρακτήρα. Ένα ξεχωριστό στοιχείο που μας κάνει ή να τους θαυμάζουμε ή να τους αγνοούμε. Όμως, υπάρχουν 5 τύποι εργαζομένων, που λίγο ή πολύ τους συναντάμε σε όποια δουλειά και να βρεθούμε. Προσοχή! Δεν είναι απαραίτητα ούτε καλοί ούτε κακοί. Αλήθεια, εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε;


Το Καρφί: 
Βασική κατηγορία ανθρώπου, που δεν λείπει από πουθενά. Κάθε δουλειά που σέβεται τον εαυτό της έχει και το καρφί της. Τον ξεχωρίζεις από την πρώτη στιγμή και από χιλιόμετρα, χάρη στο φλώρικο στυλάκι του (θυμίζει κάτι από Πλεύρη Jr.)  και στις βλακώδεις ερωτήσεις που σου κάνει με μοναδικό σκοπό να σε ψαρέψει. Ο Σέρλοκ Χόλμς είναι μαθητούδι μπροστά του, καθώς ο ίδιος έχει βαλθεί να σε κατασκοπεύσει, με οποιοδήποτε τρόπο (για δικούς του και πολλές φορές φανταστικούς λόγους) από την πρώτη στιγμή που πατάς το πόδι σου στη δουλειά. Είναι ο δικός σας «Μεγάλος Αδερφός». Σας παρακολουθεί πάντα και παντού, εκτός από την τουαλέτα. Επιδιώκει τα κολλητηλίκια με τους ανώτερους σας, οπότε θα κάνεις μεγάαααααλο λάθος να τον προσθέσεις στις επαφές σου στο facebook. Αν λειτουργείς με πονηριά, τον χρησιμοποιείς ώστε να μεταφέρει ότι σε συμφέρει στη διεύθυνση. Αν πάλι δεν είσαι αυτής της «σκληρής» σχολής, οι τυπικούρες είναι ότι πρέπει για σένα.

O Τουρίστας: Κατά ένα περίεργο τρόπο, αυτός ο τύπος έχει καταφέρει να συνδυάζει απόλυτα την εμφάνισή του με το χαρακτήρα που βγάζει στη δουλειά. Είναι δύσκολο να τον αναγνωρίσεις από την πρώτη στιγμή, τους χειμερινούς μήνες. Το καλοκαιράκι, όμως, θα σου σκάσει με τη διχαλωτή σαγιονάρα, το χαβανέζικο σορτσάκι και το ανοιχτό φλοράλ πουκαμισάκι. Μαζί με αυτή τη στιλιστική επιλογή, έρχεται και η ανάλογη διάθεση (χειμώνα – καλοκαίρι η διάθεση). Βαριέται θανάσιμα να δουλέψει, το μυαλό του βρίσκεται συνεχώς διακοπές και αν καταφέρει να ολοκληρώσει τη δουλειά του, ανοίγει όλο το γραφείο σαμπάνιες το αποτέλεσμα θα είναι τσαπατσούλικο και κάποιος συνάδελφος θα αναγκαστεί να κάνει διπλή δουλειά (πιθανότατα αυτός θα είναι ο μαλάκας της υπόθεσης, που θα αναλύσουμε παρακάτω). Καλό παιδί για να κάνετε χαβαλέ και κατά 99% δεν ασχολείται με κουτσομπολιά και καρφώματα, αλλά δεν πρέπει να του δώσετε πολύ θάρρος γιατί θα σας φορτώνει τη δουλειά του.

To κουτάλι του Γιούρι Γκέλερ: Εκ πρώτης όψεως σας μπερδεύει ακόμη και ο τίτλος. Αυτός ο τύπος εργαζομένου είναι το βαρύ πεπόνι, ο βράχος. Κοιτάει μόνο μπροστά και δεν επηρεάζεται από κανέναν κι από τίποτα. Έτσι τουλάχιστον δείχνει… Ξεκαθαρίζει από την αρχή τις προθέσεις του. Στόχος του είναι να εξελιχθεί μέσα από τη δουλειά του, οπότε δεν θέλει και πολλά πολλά. Συνήθως είναι καχύποπτος με τους συναδέλφους του, γι’ αυτό το λόγο δεν ανοίγεται εύκολα. Ο χαρακτήρας του αλύγιστος (εξ ου και το κουτάλι) όσο αφορά τα επαγγελματικά του. Αυτό όμως που θα τον κάνει να λυγίσει σαν τα κουταλάκια του Γιούρι Γκέλερ είναι η κατηγορία του καρφιού. Είναι τελειομανής και δεν διανοείται ότι υπάρχει άλλη κατηγορία ανταγωνισμού, πέρα από τον υγιή ανταγωνισμό. Καθημερινή του απορία θα είναι, «Αφού χρησιμοποιώ το κόλπο της «τυπικούρας» πως στο γεροδιάολο βρήκε το καρφί να μου προσάψει χίλια δυο αρνητικά;;;» και κάπως έτσι θα πέσει η απόδοσή του και θα απολυθεί από τη δουλειά του.

Πάντως, το θετικό είναι πως δεν θα σε φορτώσει ποτέ με την εργασία που του έχει ανατεθει. Το κακό της υπόθεσης είναι, ότι θα σε εκνευρίσει πολλές φορές μέσα στη μέρα, λόγω της τελειομανίας που τον πιάνει. 

νυφίτσα: Δεν απέχει πολύ από το καρφί. Όμως, βασικό του όπλο είναι ότι δεν ξεχωρίζει τόσο εύκολα όσο το καρφί. Κάνει τη δουλειά του αθόρυβα. Καταφέρνει να δουλεύει, να τα έχει καλά με όλους, να είναι ο πρώτος στον χαβαλέ και να δίνει αναφορά για οτιδήποτε σημαντικό συμβαίνει μέσα στο χώρο εργασίας. Έχει απώτερους σκοπούς από το καρφίΘέλει να εξελιχθεί μέσα στη δουλειά και θέλει να έχει τον έλεγχο σε όλα (αν τυχόν αυτό το άτομο είναι ανώτερός σας, τότε την κάνατε λαχείο…).  Θέλει να του τα λέτε όλα και θα το κάνετε γιατί τον συμπαθείτε. Πολλές φορές, αυτός ο τύπος θα αποτελέσει και τον λόγο που θα φτάσετε έξω από την πόρτα του ΟΑΕΔ. Θα τον φέρετε σε δύσκολη θέση μόνο όταν του μιλήσετε για συναδελφική αλληλεγγύη και  για τα δικαιώματα των εργαζομένων.

μαλάκας της υπόθεσης:  Συνηθισμένη και αυτή η κατηγορία στους χώρους εργασίας. Από την πρώτη στιγμή που θα πατήσει το πόδι του στη δουλειά, όλοι θα τον αναγνωρίζουν ως τον «μαλάκα της υπόθεσης». Καλός τύπος, εργατικός, πρόθυμος (σε σημείο υπερβολής), ο οποίος φαινομενικά τα πάει καλά με όλους. Συνήθως, τον λατρεύει ο «τουρίστας» για ευνόητους λόγους, όμως όλοι οι άλλοι τον βρίζουν πίσω από την πλάτη του. Έχει μάθει να κάνει τα πάντα και να ακούει στην τελική και παράπονα (κάτι σαν σάκος του μποξ). Είναι ο τύπος που θα του κόψουν τα ρεπό, τις άδειες, θα τον βρίσκουν εύκαιρο οποιαδήποτε ώρα και στιγμή, θα του μειώσουν το μισθό, θα του αλλάξουν ωράριο χωρίς να τον ρωτήσουν κι εκείνος δεν θα πει κουβέντα. Σαν κατηγορία έχει πολλή υπομονή αλλά αν φτάσει στα όρια του (πράγμα σπάνιο) τότε μεταμορφώνεται άνετα σε τουρίστα.




















READ MORE - Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα

Αυτά είναι παιχνίδια!

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010



Δεν θυμάμαι πόσο καιρό είχα να δω έναν αγώνα μπάσκετ και να μην μπορώ να κάτσω σε μια θέση, από την υπερένταση που έβγαζε το παιχνίδι… Ίσως από το Μουντομπάσκετ του 2006, όπου η Ελλάδα ήταν παρούσα στους ημιτελικούς της διοργάνωσης.

Αυτή τη φορά, η Σερβία και η Τουρκία ανέλαβαν το έργο να μας δώσουν μια «γεύση» από το άθλημα στα καλύτερά του. Ο δεύτερος ημιτελικός από την αρχή μέχρι το τέλος του κράτησε το ενδιαφέρον στα ύψη και κανείς δεν μπορούσε με ευκολία να προβλέψει το νικητή. Τι καλύτερο απ’ αυτό!

Η οικοδέσποινα Τουρκία κατάφερε να επικρατήσει με 83-82 της Σερβίας, σε μια αναμέτρηση που όπως σωστά παρατήρησε και ο σχολιαστής της ΕΡΤ, ήταν στα όρια – ή και πέρα από τα όρια – του φάουλ. Αναμενόμενο, από μια άποψη, καθώς η διαιτησία πάντα ευνοεί τη διοργανώτρια χώρα. Γι’ αυτό το λόγο και η ομάδα του Ντούντα έδωσε το 110% του εαυτού της.

Το σίγουρο είναι ότι από το συγκεκριμένο παιχνίδι μας μένει, τελικά, το ταλέντο που έβγαλαν οι παίκτες στο παρκέ, καθώς δεν «εγκλωβίστηκαν» αποκλειστικά στα συστήματα των  προπονητών τους, αλλά και το «σκάκι» ανάμεσα σε Τάνιεβιτς και Ίβκοβιτς, με τον δεύτερο να παίρνει τάιμ άουτ στα τελευταία 5” και να στήνει παγίδα σε τόσο μικρό χρόνο, με το αποτέλεσμα, παρόλα αυτά, να τον αδικεί.

Αυτό όμως είναι το μπάσκετ και έτσι γουστάρουμε να το βλέπουμε!
READ MORE - Αυτά είναι παιχνίδια!

Η μόδα του Μουντομπάσκετ προτείνει... Ζώνη!

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010





Δεύτερη αναμέτρηση για τον τρίτο όμιλο του Μουντομπάσκετ και η Ελλάδα κατάφερε, έστω και δύσκολα να πάρει τη νίκη, με 83-80, κόντρα στο Πουέρτο Ρίκο. Από χθες (28/08) οι αντίπαλοι μας έδειξαν, ότι έχουν βρει τον τρόπο να δημιουργήσουν προβλήματα στην ελληνική ομάδα.





Την άμυνα ζώνης τη συναντήσαμε στο φιλικό παιχνίδι της Εθνικής κόντρα στις ΗΠΑ, όπου και αποκαλύφθηκε το τρωτό σημείο της Επίσημης Αγαπημένης. Από τότε βρίσκουμε αυτόν το "δαίμονα" μπροστά μας. Αυτό γίνεται, κατά κύριο λόγο, ώστε να ανακόψουν τα ντράιβ του Σπανούλη προς τη ρακέτα και να αποδυναμώσουν τον αντίπαλο στον τομέα των ριμπάουντ. Έτσι κι έγινε στους δύο αγώνες, γεγονός που οδήγησε σε επικράτηση με μικρή διαφορά.



Η άμυνα ζώνης θα βρεθεί και την Τρίτη μπροστά μας (ίσως και σε ολόκληρη τη διάρκεια του Μουντομπάσκετ), καθώς ο Μπόγκνταν Τάνιεβιτς αρέσκεται σε αυτό το είδος παιχνιδιού, όμως δύο ισχυροί παράγοντες επιστρέφουν στο δικό μας παιχνίδι: Ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης και ο Αντώνης Φώτσης. Ο πρώτος έχει δείξει ότι βρίσκεται σε πολύ καλή φόρμα και κακά τα ψέμματα είναι ανίκητος κάτω από το καλάθι. Η επιστροφή του σημαίνει ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να παίξει το παιχνίδι που θέλει και να τροφοδοτεί τον Big Sofo μέσα στη ρακέτα, κερδίζοντας πόντους και φάουλ από το παιχνίδι του.



Από την άλλη πλευρά, η παρουσία του Αντώνη Φώτση μέσα στο παρκέ θα δώσει μεγαλύτερη ασφάλεια στην περιφέρεια. Τα ποσοστά στα τρίποντα ήταν κάτω του μετρίου για την Ελλάδα κι ο Φώτσης έχει αποδείξει ότι είναι καλός σουτέρ από τα 6,25. Στην τελική, ένας καλός σουτέρ είναι αυτό που χρειάζεται ώστε να γυρίσει μια ομάδα από την άμυνα ζώνης σε man to man.



Πέρα όμως από την επιστροφή των δύο παικτών χρειάζεται να δούμε και τον πολύ καλό εαυτό του Δημήτρη Διαμαντίδη. Οι 6 και 7 ασίστ απέναντι σε Κίνα και Πουέρτο Ρίκο αντίστοιχα, δείχνουν αμι τι άλλο την αθόρυβη δουλειά που κάνει μέσα στο γήπεδο. Όμως, προσωπικά, θα ήθελα να τον δω να παίρνει κάποια τραβηγμένα σουτ ή να παίρνει περισσότερες προσπάθειες όταν φτάνει στο καλάθι, παρά να πασάρει την μπάλα προς τα έξω. Άλλωστε, ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι εξίσου καλός σουτέρ από τα 6,25 αρκεί να το πιστέψει και ο ίδιος.



Οπότε μένει να δούμε το ολοκληρωμένο σχήμα της Εθνικής απέναντι στην άμυνα ζώνης, αρχής γενομένης απέναντι στην οικοδέσποινα Τουρκία.
READ MORE - Η μόδα του Μουντομπάσκετ προτείνει... Ζώνη!

Η Ελλάδα στα Μουντομπάσκετ

Τρίτη 24 Αυγούστου 2010







Με παρακαταθήκη της 1 αργυρό μετάλλιο και 5 συμμετοχές στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης της FIΒΑ, η Εθνική Ελλάδος οδεύει προς το Μουντομπάσκετ της Τουρκίας με την ελπίδα ότι θα μπορέσει να κατακτήσει σε δεύτερη συνεχόμενη παγκόσμια διοργάνωση, ένα ακόμα μετάλλιο… γιατί όχι και το χρυσό!






Από το 1986 έως και το 2006, η Εθνική Ελλάδος ή αλλιώς η «Επίσημη Αγαπημένη», ξεκίνησε να γράφει τη δική της ιστορία στο παγκόσμιο μπασκετικό στερέωμα, με καλύτερη θέση τη δεύτερη στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας, το 2006, όπου κατάφερε για πρώτη φορά να βρεθεί μέσα στα μετάλλια, κάτι που «κυνηγούσε» και τις προηγούμενες φορές αλλά ποτέ δεν κατάφερνε. 

Αναδρομή στο παρελθόν





Μαδρίτη, Ισπανία 1986




Το ντεμπούτο του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της Ελλάδας, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μπάσκετ, ήρθε το 1986, όταν η Ελλάδα προκρίθηκε για πρώτη φορά στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας. Η ομάδα που πήρε μέρος στη διοργάνωση ήταν άπειρη σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες που συμμετείχαν, όμως κατάφερε να κάνει μια αρκετά ικανοποιητική αρχή. 





Στη φάση των ομίλων, η Ελλάδα κατάφερε να σημειώσει τρεις νίκες και να περάσει ως τρίτη στην επόμενη φάση της διοργάνωσης. Από εκεί και πέρα, χωρίς καμία νίκη και με 5 ήττες στο ενεργητικό της, κατέληξε στη 10η θέση της κατάταξης.





Ομάδα: Παναγιώτης Γιαννάκης, Φάνης Χριστοδούλου, Αργύρης Καμπούρης, Παναγιώτης Καρατζάς, Νίκος Σταυρόπουλος, Μιχάλης Ρωμανίδης, Αργύρης Πεδουλάκης, Δημήτρης Δημακόπουλος, Χρήστος Χριστοδούλου Προπονητής: Κώστας Πολίτης





Μπουένος Άιρες, Αργεντινή 1990




Το 1990, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αργεντινής, η ομάδα αντιμετώπιζε μια νέα πρόκληση. Για πρώτη φορά τα τελευταία δέκα χρόνια, έπρεπε να αγωνιστεί χωρίς το φυσικό ηγέτη και πρώτο της σκόρερ, το Νίκο Γκάλη, που ήταν τραυματίας. 





Και πάλι, στην πρώτη φάση του προκριματικού γύρου, η Ελλάδα κατάφερε με 2 νίκες, κόντρα στην Ισπανία (102-93) και την Κορέα (119-76) να περάσει δεύτερη, μετά από τις ΗΠΑ, στην επόμενη φάση. Όμως, σε όμιλο μαζί με Σοβιετική Ένωση και Γιουγκοσλαβία ήταν δύσκολο να προχωρήσει παρακάτω. Έτσι, αποκλείστηκε με 2 ήττες, όπου στη συνέχεια πάλεψε για τις θέσεις 5-8 και μετά από ήττα με 97-94 από τη Βραζιλία τερμάτισε 6η. 





Ομάδα: Παναγιώτης Γιαννάκης, Παναγιώτης Φασούλας, Φάνης Χριστοδούλου, Κώστας Παταβούκας, Βασίλης Λυπηρίδης, Αργύρης Καμπούρης, Νάσος Γαλακτερός, Δημήτρης Παπαδόπουλος, Γιώργος Γάσπαρης, Λιβέρης Ανδρίτσος, Ντέιβιντ Στεργάκος, Μέμος Ιωάννου Προπονητής: Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου.





Τορόντο, Καναδάς 1994




Στο Μουντομπάσκετ του 1994, στο Τορόντο, η ομάδα είχε κάνει σημαντικές νέες προσθήκες κι έτσι μπόρεσε για πρώτη φορά να φτάσει στα ημιτελικά. Μαζί με Γερμανία, Πουέρτο Ρίκο και Αίγυπτο στο τέταρτο γκρουπ, η Ελλάδα πήρε την πρόκριση για την επόμενη φάση με 2-1 νίκες. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες φορές, η Ελλάδα πέρασε κι από τη φάση των «8» και βρέθηκε ένα βήμα πριν την κατάκτηση ενός μεταλλίου. 





Όμως, στον ημιτελικό βρέθηκε απέναντι από την Dream Team II, όπου και γνώρισε τη συντριπτική ήττα με 97-58 και κατέληξε να αγωνίζεται στο μικρό τελικό. Εκεί, αντιμετώπισε την «νεόφερτη» Κροατία του Τόνι Κούκοτς και ηττήθηκε με 78-60, κατακτώντας την τέταρτη θέση.





Ομάδα: Παναγιώτης Γιαννάκης, Ευθύμης Ρεντζιάς, Γιώργος Σιγάλας, Παναγιώτης Φασούλας, Φάνης Χριστοδούλου, Κώστας Παταβούκας, Νίκος Μπουντούρης, Ευθύμης Μπακατσιάς, Γιάννης Μυλωνάς, Χρήστος Τσέκος, Νάσος Γαλακτερός, Αργύρης Παπαπέτρου Προπονητής: Μάκης Δενδρινός 





Αθήνα, Ελλάδα 1998




Το 1998 ήταν η σειρά της Ελλάδας να διοργανώσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης κι έτσι οι προσδοκίες για την Εθνική ομάδα ήταν ακόμη πιο υψηλές. Η Ελλάδα έφτασε κοντά στην πρόκρισή της στον τελικό για δεύτερη συνεχόμενη φορά. Έχασε στον ημιτελικό από τη Γιουγκοσλαβία με 78-73, στην παράταση. 





Η απογοήτευση των παικτών από τη χαμένη ευκαιρία να φτάσουν στον τελικό και να κατακτήσουν σίγουρα ένα μετάλλιο είχε ως αποτέλεσμα μια εύκολη ήττα από τις Η.Π.Α. στο μικρό τελικό (84-61), αφήνοντας για ακόμη μία φορά την Ελλάδα στην 4η θέση.





Ομάδα: Ευθύμης Ρεντζιάς, Νίκος Οικονόμου, Γιώργος Σιγάλας, Δημήτρης Παπανικολάου, Άγγελος Κορωνιός, Παναγιώτης Φασούλας, Φραγκίσκος Αλβέρτης, Νίκος Μπουντούρης, Γιώργος Καραγκούτης, Γιώργος Καλαϊτζής, Γιώργος Μπαλογιάννης, Ιάκωβος Τσακαλίδης Προπονητής: Παναγιώτης Γιαννάκης





Τόκιο, Ιαπωνία 2006




Από το Παγκόσμιο της Αθήνας μέχρι αυτό της Ιαπωνίας, η Ελλάδα είχε «βγει» από την πορεία των επιτυχιών και είχε περάσει σε μια περίοδο παρακμής. Όμως, στην Ιαπωνία θα λάμβανε συμμετοχή ως η πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2005. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης είχε ανανεώσει κατά πολύ την Εθνική Ανδρών με νέο «αίμα» και ήταν έτοιμη να διακριθεί και σε Παγκόσμιο επίπεδο. 





Η Ελλάδα ξεκίνησε εντυπωσιακά στους ομίλους με 5 νίκες σε ισάριθμους αγώνες απέναντι σε Κατάρ, Λιθουανία, Αυστραλία, Βραζιλία και Τουρκία. Στη φάση των «16» ξεπέρασε με ευκολία την Κίνα (95-64) και στα προημιτελικά τη Γαλλία (73-56). Σε έναν εκπληκτικό ημιτελικό, η Εθνική Ελλάδος κατατρόπωσε την Εθνική ομάδα των ΗΠΑ φτάνοντας αήττητη στον τελικό (101-95). Στον τελικό, δεν κατάφερε να κερδίσει την Εθνική Ισπανίας και να ολοκληρώσει την μέχρι τότε εντυπωσιακή πορεία της (47-70). Παρόλα αυτά, ένα νέο κεφάλαιο άνοιγε για την «Επίσημη Αγαπημένη», καθώς ήταν η μόνη Εθνική ομάδα της Ελλάδας που κατάφερε μια τόσο σημαντική διάκριση σε Παγκόσμια διοργάνωση.





Ομάδα: Θοδωρής Παπαλουκάς, Δημήτρης Διαμαντίδης, Νίκος Ζήσης, Βασίλης Σπανούλης, Δήμος Ντικούδης, Νίκος Χατζηβρέττας, Σοφοκλής Σχορτσιανίτης, Μιχάλης Κακιούζης, Λάζαρος Παπαδόπουλος, Αντώνης Φώτσης, Κώστας Τσαρτσαρής, Παναγιώτης Βασιλόπουλος, Προπονητής: Παναγιώτης Γιαννάκης

READ MORE - Η Ελλάδα στα Μουντομπάσκετ

Ποιο Smackdown...

Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010



Έχεις αποφασίσει να πας επιτέλους στο γήπεδο, να δεις την Εθνική ομάδα της χώρας σου, που τα πηγαίνει εξαιρετικά ενόψει Μουντομπάσκετ (και να ξεκουραστείς κι από τη δουλειά σου, εννοείται). Η αλήθεια είναι, πριν κάνα μήνα ορκιζόσουν ότι δεν θα ξαναδείς μπάσκετ, μετά τα "καφριλίκια" που έγιναν στο πρωτάθλημα. Όμως... τι στο καλό, "Επίσημη Αγαπημένη" είναι αυτή, πάνε οικογένειες με παιδάκια και ζούμε όλοι μαζί το δικό μας "Αμερικανικό όνειρο" (βλ. ΝΒΑ).



Σερβία - Ελλάδα στο παρκέ και έχεις ήδη ενθουσιαστεί που δύο ποιοτικές ομάδες θα ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους, λίγες μέρες πριν το Παγκόσμιο της Τουρκίας. Το παιχνίδι πηγαίνει καλάθι-καλάθι, πόντο-πόντο και σκέφτεσαι "επιτέλους, ένα παιχνίδι που δεν θα κοιμηθώ στις άβολες κερκίδες". Ξαφνικά, σα να είσαι μπροστά από μια Plasma τηλεόραση, ο διπλανός σου πατάει κατά λάθος το κουμπί και αλλάζει κανάλι.

Μαζί αλλάζει και το άθλημα. Το παρκέ γίνεται ρινγκ. Μεταφέρεσαι στο 1999, όπου έβλεπες μαντραχαλάδες στο Smackdown να κοπανιούνται σαν τα χταπόδια."Δε συμβαίνει αυτό" λες και παρακαλάς το φίλο σου να αλλάξει κανάλι, για να μην χάσεις το μπασκετάκι. Οι μονομάχοι όμως επιμένουν και χωρίζονται σε ζευγάρια. Έχουμε και λέμε: Φώτσης - Μίλος, Σόφο - Μπιέλιτσα, Τσαρτσαρής - Κέσελι, Σόφο - Κρστιτς και Κρστιτς - Μπουρούσης. 

Δίπλα σου παίζουν στοιχήματα, με το διπλό να πιάνει μεγάλη απόδοση. Πάνω στην ένταση ακούς κι από το βάθος, κύριο με φωνή "3", να γκαρίζει "Πατατακια, σάντουιτς, κοκα κόλες (!), έλα πάρε λέμε". Ξαναγυρίζεις το βλέμμα σου μέσα στο ρινγκ και βλέπεις μια καρέκλα να εκσφενδονίζεται. Τότε συνειδητοποιείς, ότι τσάμπα έβλεπες τα μεσημέρια στο STAR το "Τhe Jerry Springer Show". Τουλάχιστον, αυτό που έχεις τώρα μπροστά σου δεν είναι στημένο...

24o Τουρνουά Ακρόπολις - 3 αγώνες, 2 διαφορετικά αθλήματα σε προνομιακή τιμή!

READ MORE - Ποιο Smackdown...

Λύγισαν στο τέλος...

Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010



Σε κακό χρονικό σημείο ήρθε η πρώτη ήττα για την Εθνική Νέων, η οποία ηττήθηκε με 66-73 από την Γαλλία, στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, που διεξήχθει στην Κροατία και δεν κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο για δεύτερη σερί χρονιά. Ωστόσο οι Νέοι μας κατάφεραν να προσθέσουν το αργυρό μετάλλιο στις επιτυχίες τους (μένοντας αήττητοι για 8 σερί παιχνίδια) και σαφώς το μέλλον τους ανήκει!

Η ομάδα του Κώστα Μίσσα είχε να αντιμετωπίσει, εκτός από την ευστοχία της Γαλλίας από τα 6,25 και τον κακό της εαυτό, ο οποίος εμφανίστηκε στην πρώτη περίοδο και επέτρεψε στους τρικολόρ να σημειώσουν 20 αναπάντητους πόντους. Η διαφορά έφτασε ακόμη και στο +22, γεγονός που αποτέλεσε και καθοριστικό παράγοντα για την εξέλιξη του παιχνιδιού.

Το ίδιο σκηνικό συνεχίστηκε και στη δεύτερη περίοδο, με τους Γάλλους να σουτάρουν τρίποντα ασταμάτητα και τα περισσότερα να βρίσκουν τον στόχο τους. Ο Νίκος Παππάς με έξι σερί προσωπικούς πόντους έβγαλε την ελληνική ομάδα στην αντεπίθεση, αλλά αυτή διακόπηκε γρήγορα, καθώς οι Γάλλοι, για άλλη μια φόρά, διαδοχικά τρίποντα εκτόξευσε τη διαφορά στους 22 (14-36).

Στην επανάληψη, η Εθνική είχε αρκετά δυσκολο έργο καθώς με ένα 8% στα τρίποντα κλήθηκε να ανατρέψει μια διαφορά 17 πόντων (39-56). Οι Νέοι δεν το έβαλαν εύκολα κάτω και προσπάθησαν να πιέσουν τον αντίπαλο ώστε να υποπέσει σε λάθη. Αυτό έγινε εν μέρει, οι Γάλλοι υπέπεσαν σε απανωτά φάουλ και η διαφορά καγτέβηκε αρχικά στους +10 (50-60), για να μειωθεί στη συνέχεια ακόμη περισσότερο (58-63), ελπίζωντας πως θα υπάρξει ανατροπή. Όμως ΜVP της βραδιάς και δήμιος της Εθνικής μας, με τρίποντο 1 λεπτό πριν το τέλος, σφράγισε την νίκη με 62-73 και χάρισε στην ομάδα του το χρυσό! 

*Μεγάλη διάκριση για το Εθνικό μας συγκρότημα αποτέλεσε η επιλογή του Κώστα Παπανικολάου και του Νίκου Παππά στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης.

Δεκάλεπτα: 6-19, 22-41, 39-56, 62-73.

Ελλάδα: Κατσίβελης, Γεωργάκης, Μάντζαρης 12, Παπανικολάου10 (5 λάθη), Σλούκας 4 (6 ριμπ., 6 λάθη), Γιάνκοβιτς 3, Παππάς 22 (4 κλεψ.), Κασελάκης4, Σαρικόπουλος 7 (δεν έπαιξαν Μούρτος, Καραθανάσης, Παπαντωνίου).

Γαλλία: Ρουσέλ 6, Αμπουντού 5, Αλμπισί 20, Κουρμπί 2, Λακόμπ 14, Λανγκ6, Τάνγκε 5, Γκαβρίλοβιτς, Λεονάρ 6, Ραμασαμί, Πρένομ 4, Καντολό 5.

READ MORE - Λύγισαν στο τέλος...

Αήττητοι προς το... χρυσό!

Κυριακή 18 Ιουλίου 2010


Με συνήθη ύποπτο τον Νίκο Παππά (23 πόντους και 8 ριμπάουντ), η Εθνική Εφήβων έκανε το 8-0 μετά από την επικράτηση με  71-56 επί της οικοδέσποινας Κροατίας και ετοιμάζεται να τα δώσει όλα για όλα στον τελικό, του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Το πρώτο δεκάλεπτο της Εθνικής Νέων ήταν νωθρό και θύμιζε πολύ το αντίστοιχο ξεκίνημα απέναντι στους Ρώσους. Οι Κροάτες το εκμεταλλεύτηκαν φυσικά αυτό το γεγονός και κατάφεραν να προηγηθούν με 11-7 στο πρώτο πεντάλεπτο της αναμέτρησης για να τελειώσει το πρώτο δεκάλεπτο με τους «οικοδεσπότες» να προηγούνται 19-16.

Η συνέχεια δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ανάλογη, καθώς το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα πάτησε γκάζι και δεν άφησε τίποτα όρθιο στο πέρασμά του. Με καταπληκτική άμυνα και εξαιρετικό ρυθμό από τον Νίκο Παππά στην επίθεση, η Εθνική με ένα επιμέρους σκορ 12-2 έκανε το 28-21.

Έξι λεπτά πριν τη λήξη της τρίτης περιόδου, η διαφορά είχε φτάσει στους 9 πόντους (42-33), όμως οι Κροάτες μετά απο λάθος του Παπανικολάου και χαμένο τρίποντο του Κασελάκη κατάφεραν να πλησιάσουν στους +7. Αυτό όμως δεν ανησύχησε την Εθνική Ελλάδος, καθώς διατηρούσε σταθερά το προβάδισμα.

Το τέταρτο δεκάλεπτο άνηκε ολοκληρωτικά στο εθνικό μας συγκρότημα. Η διαφορά ανέβηκε πάνω από τους δέκα πόντους, ύστερα απο τρίποντο του Νίκου Παππά και από εκείνη τη στιγμή δεν έπεσε παρακάτω, με το τελικό 71-56 να αντικατοπτρίζει τις δυνατότητες και το ταλέντο των παιδιών του Κώστα Μίσσα.

Έχοντας πλέον μπροστά στα μάτια τους το Ευρωπαϊκό τρόπαιο, η ομάδα των Νέων καλέιται να αντιμετωπίσει τη Γαλλία στον αυριανό τελικό (22:15) ώρα Ελλάδος.

Δεκάλεπτα: 16-19, 32-27, 53-44, 71-56

Εθνική Ελλάδος (Μίσσας): Γεωργάκης 2, Β. Μάντζαρης 11, Παπανικολάου 14, Σλούκας 7, Γιάνκοβιτς, Παππάς 23, Κασελάκης 5, Σαρικόπουλος 8.

Κροατία: Ντοσέν 2, Ραντόσεβιτς 6, Μπιλίνοβατς 5, Ντέλας 13, Ράμλιακ 6, Πρόστραν 5, Μπατούρ 11, Πλάνινιτς 4, Μπούτορατς 2, Ζούμπτσιτς 2.

FIBATV.com | FIBA Europe | FIBA Europe Video | Semi Final - Greece v Croatia (U20 European Championship)
READ MORE - Αήττητοι προς το... χρυσό!

Μπιέλιτσα... προ των πυλών (;)

Σάββατο 17 Ιουλίου 2010


Την τρίτη ουσιαστική μεταγραφή της ετοιμάζεται να κάνει η ΚΑΕ Ολυμπιακός, καθώς οι διαπραγματεύσεις για την απόκτηση του Σέρβου φόργουορντ, Νεμάνια Μπιέλιτσα, φαίνεται πως θα έχουν αίσια κατάληξη.

Ο 22χρονος φόργουορντ της Μπενετόν, αποτελεί τον διακαή πόθο του Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο οποίος από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού, έχει προσθέσει τον ταλαντούχο Σέρβο στην κορυφή της λίστας των μεταγραφών.

Η ομάδα του Πειραιά συνεχίζει να διαπραγματεύεται με τον ιταλικό σύλλογο, ώστε να βρεθεί μια λύση, καθώς η πρόταση ανταλλαγής του Ζόραν Έρτσεγκ με τον Μπιέλιτσα απορρίφθηκε από την Μπενετόν λόγω υψηλού συμβολαίου του πρώτου. Η επιθυμία για τον παίκτη είναι τόσο έντονη, που οι «Πειραιώτες» σκέφτονται ακόμη και την προοπτική του δανεισμού. Οι «ερυθρόλευκοι» θέλουν να προσφέρουν συμβόλαιο διάρκειας τριών ετών στον παίκτη, γεγονός που αποδεικνύει  το πόσο πιστεύουν στο ταλέντο του Σέρβου.

Αναφορικά με τα αθλητικά του προσόντα, παρόλο που έχει ύψος 2.09 και η κανονική του θέση είναι στο «4», ο Μπιέλιτσα έχει την ικανότητα να παίζει και σαν 3άρι. Αυτό όμως που τον ξεχωρίζει είναι το γεγονός ότι διαθέτει χαρακτηριστικά πόιντ γκαρντ σε συνδυασμό με τις αρετές ενός φόργουορντ. Έτσι, έχει τη δυνατότητα να χειρίζεται καλά την μπάλα στο κατέβασμα, να έχει καλή αντίληψη του χώρου, να βγάζει εξαιρετικές ασίστ και παράλληλα να υπερτερεί κάτω από την ρακέτα και κυρίως στον τομέα των ριμπάουντ.

Τα παραπάνω στοιχεία συμβάλουν σημαντικά στο επιθετικό κομμάτι της ομάδας, καθώς με έναν point forward στο παρκέ, οι περιφερειακοί ελευθερώνονται και έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν φάσεις πριν πάρουν την μπάλα στα χέρια τους. Για του λόγου το αληθές, κατά τη διάρκεια του Eurocup, την περίοδο 2008-2009,
 όταν ο Νεμάνια Μπιέλιτσα έπαιζε για λογαριασμό του Ερυθρού Αστέρα, είχε επισημανθεί για το εξωτερικό του σουτ.
  
Να υπενθυμίσουμε ότι η Μπενετόν Τρεβίζο, απέκτησε μόλις πέρσι τα δικαιώματα του 22χρονου παίκτη από τον Ερυθρό Αστέρα και φέτος έγινε ντράφτ από τους Ουίζαρντς. Εκείνοι με τη σειρά τους παραχώρησαν τα δικαιώματα στους Τίμπεργουλβς κι έτσι ο παίκτης θα πρέπει να αποφασίσει μέχρι τις 20 Ιουλίου, αν θα πάει να παίξει στο ΝΒΑ.


Δείτε τον παίκτη εν δράσει, με την Εθνική Σερβίας:


READ MORE - Μπιέλιτσα... προ των πυλών (;)

Παραλήρημα Vol. 2

Τρίτη 4 Μαΐου 2010


Διαβάζεις, ακούς, ενημερώνεσαι καθημερινά για την οικονομική κατάσταση της χώρας και απελπίζεσαι. Παρακολουθείς στο καπάκι και τις δηλώσεις απο τον Γιωργάκη και τους παρατρεχάμενους του κι εκεί είναι που παρακαλάς να έρθει πιο γρήγορα η καταστροφή του κόσμου. Αρχίζεις και σιχτιρίζεις τους Μάγια που δεν σταμάτησαν το ημερολόγιο τους στο 2011 (!)


Δεν το βάζεις όμως  κάτω. Ψάχνεις σε όλα τα κανάλια να βρεις μια ελπίδα, να πιαστείς απο κάπου. Αναζητάς μανιωδώς τον Λιακόπουλο. Δε μπορεί, όλο και κάποια πληροφορία θα έχει να μας δώσει απο τον Γερο – Παïσιο. Σαν χθες θυμάσαι να φωνάζει όπως τα αδέρφια Γεωργιάδη, γεμάτος δικαίωση, για τα όσα έχει γράψει στα βιβλία του.  Χάθηκε κι αυτός. Τουλάχιστον ας έβγαινε να μας πει οτι η Μέρκελ είναι Βριλ. Οτι το Ν στο ΔΝΤ έχει 100% σχέση με τους Νεφελίμ και μόνο σκοπό έχουν να φάνε τους κόπους μας (γιατί το συνηθίζουν άλλωστε). Να μας λύσει την απορία βρε αδερφέ, γιατί ο δικός μας ο πρωθυπουργός δεν άφησε την κόκκινη αρκούδα να ξυπνήσει? Να επιβεβαιώσει έστω, οτι αυτοί που κυβερνούν τόσα χρόνια την Ελλάδα είναι αποτυχημένες διασταυρώσεις Ελοχίμ και Νεφελίμ. Να μας απαντήσει (εκτός απο το «ποιός μας έδωσε τη γνώση για την πυρηνική φυσική») ποιός μας έδωσε απλόχερα τόση μαλακία και γιατί είναι το μοναδικό αγαθό που διαχειριζόμαστε άψογα?

Και στο τέλος να μας καθησυχάσει λέγοντας οτι η ΕΛ-λάδα θα γίνει πάλι πρώτη όταν στο τιμόνι της βρεθεί κάποιος που το όνομά του θα αρχίζει απο ΕΛ (τίποτα δεν είναι τυχαίο...) και θα είναι και παχουλός ώστε να συμβολίζει την ευμάρεια!

    Περασμένα (τηλεοπτικά) μεγαλεία! Τουλάχιστον βγες άνθρωπε να δώσεις κανένα κωνσταντινάτο δώρο. Σε χαλεπούς καιρούς ζούμε...
READ MORE - Παραλήρημα Vol. 2

Παραλήρημα

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010


«Ταξιδεύοντας εγώ από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα, από σύσκεψη σε σύσκεψη, συνάντηση σε συνάντηση, διαπραγμάτευση σε διαπραγμάτευση, πολλές φορές ένιωσα αυτό που λένε, τη μοναξιά της εξουσίας…»  - Γ. Παπανδρέου (ο τζούνιορ)

Αυθόρμητη κατάθεση ψυχής από έναν ισχυρό άνδρα. Λόγια που συγκλονίζουν. Έτσι αυθόρμητα σκέφτηκα κι εγώ χθες το βράδυ και είπα να προσευχηθώ ακόμα και στο Θεό και να τον ευχαριστήσω που δεν είμαι εγώ Πρωθυπουργός (ή κάποια με εξουσία).
Αρχικά γέλασα. Μετά όμως αναλογίστηκα πόσο δίκιο έχει αυτός ο άνθρωπος (αυτός). Πόσο τυχερή είμαι που δεν θα πω ούτε καλημέρα στον 14ο ή στον 13ο μισθό (δεν είχα ποτέ ιδιαίτερες βλέψεις να μπω στο δημόσιο αλλά κάπως πρέπει να ταυτιστώ με όλους τους τομείς). Τα λεφτά άλλωστε δεν φέρνουν την ευτυχία (βέβαια φέρνουν την επιβίωση εδώ που φτάσαμε αλλά δεν είναι της παρούσης). Πόσο τυχερή είμαι που θα ζήσω τη στιγμή όπου θα μειωθούν τα επιδόματα, θα αυξηθούν οι φόροι, οι ομαδικές απολύσεις θα γίνουν της μόδα (καθώς είναι αρκετά μπανάλ να φεύγει μόνο το 2% από τις επιχειρήσεις) και γενικά δεν θα έχεις και κανένα δικαίωμα να παραπονεθείς για όλα αυτά. Δεν θα σε ακούσει κανείς. Στο μόνο που θα μπορείς να διαμαρτυρηθείς θα είναι ο/η άντρας/γυναίκα σου κι αυτό αν είσαι τυχερός και έχεις βρει κάποιον/α πριν τα 50 σου, που θα έχεις αποφασίσεις να αφήσεις την πατρική στέγη και να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου…
Στο θέμα μας όμως. Γενικά η τύχη μου χτύπησε την πόρτα. Και την ευχαριστώ που το έκανε. Τι να την κάνω την εξουσία? Να έχω να κουβαλάω και τη μοναξιά της σαν τσαντάκι? Δεν λέει καθόλου… 





Εικόνα: la-decadance.deviantart.com
READ MORE - Παραλήρημα

Επόμενος σταθμός...

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010


Σταθμός "Πτυχίο": Η δημιουργία του ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 2005, με στόχο να αποτελέσει τη βάση για την κατασκευή των μετέπειτα σταθμών.



Περιλάμβανε: Πολλές ώρες στους δρόμους, αμέτρητες εργασίες, νέα πρόσωπα, φιλίες, πρωινό ξύπνημα (έλα τώρα ποιόν κοροϊδεύεις...), εξεταστικές με καύσωνα, σκονάκια (που δεν κατάφερα να κάνω ποτέ...), μαθήματα που τα πέρναγες μόνο αν τα είχες δώσει απο 3 φορές και πάνω, μαθήματα χωρίς ουσιαστικό λόγο ύπαρξης, παρουσιάσεις εργασιών, εκατοντάδες powerpoint, αυτοσχεδιασμοί (σε εργασίες, παρουσιάσεις και εξεταστικές) και πολλές μα πολλές (αμέτρητες μιλάμε) θερμίδες απο τα Palmie Bistro που άνετα θα μπορούσε, τωρα που το σκέφτομαι, να γίνει χορηγός της μεγάλης αυτής προσπάθειας.



Η ολοκλήρωση του σταθμού είχε οριστεί για το Σεπτέμβριο του 2009, όμως λόγω έλλειψης υλικών (έλειπε κυρίως ο αυτοσχεδιασμός καθώς τίποτα άλλο δεν ήταν ικανό να συμβάλει στην επίτευξη του έργου), πήρε παράταση 5 μηνών.



Το τέλος όμως του έργου έφτασε, ο σταθμός τέθηκε σε εφαρμογή (το αν είναι πετυχημένος θα φανεί απο την λειτουργία σε σχέση με τους υπόλοιπους σταθμούς) και το ερώτημα πλέον είναι:



Ποιός είναι ο επόμενος σταθμός...?
READ MORE - Επόμενος σταθμός...

Αυτό που όλοι περιμέναμε...

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010


...ήρθε με τη σπουδαία νίκη του Ολυμπιακού απέναντι στον Παναθηναϊκό, με 68-64, κατακτώντας έτσι το κύπελλο Ελλάδος για το 2010.

Ο καθένας μπορεί να ορίσει το δικό του παράγοντα, που συνέβαλε σε αυτή τη νίκη. Υπομονή, εξέλιξη, δικαίωση, κόποι χρόνων που τελικά ανταμείφθηκαν. Πολύ πιθανό να είναι και όλα αυτά μαζί.

Για τον τίτλο δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Άλλωστε οι αντιδράσεις και τα χαμόγελα των παικτών  του προπονητή και των προέδρων του Ολυμπιακού, μετά τον αγώνα, τα λένε όλα. 

Το μόνο σίγουρο είναι οτι με την κατάκτηση του κυπέλλου άρχισε να γράφεται ένας εκπληκτικός πρόλογος σε μια πολύ ωραία ιστορία που τώρα ξεκινάει*. Οι σελίδες βέβαια είναι πολλές, ο επίλογος φαντάζει μακρινός και το κυρίως θέμα εύχομαι να περιλαμβάνει πολλαπλάσιους τίτλους!!!

*Μην ξεχνάμε όμως, οτι η ιστορία αυτή ίσως και να μην ξεκινούσε ποτέ αν αλλάζαμε κάθε χρόνο προπονητή, όπως πρόσταζε το "φίλαθλο" αίσθημα της κερκίδας. Στην τελική, η υπομονή, που τόσο αγαπάει να αναφέρει ο Γιαννάκης, είναι το στοιχείο που κάνει τη διαφορά!
READ MORE - Αυτό που όλοι περιμέναμε...

Επιχειρησιακή ηθική και υπευθυνότητα: Η σημασία της πρακτικής σοφίας

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010


Το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα TED είναι γνωστό για τα συνέδρια του, που λαμβάνουν χώρα, κατα καιρούς, στην Ευρώπη την Ασία και την Αμερική και οι ομιλητές του ακολουθούν πιστά το περιεχόμενο του σλόγκαν του ιδρύματος, το οποίο λέει οτι, οι ιδέες αξίζει να διαδίδονται.

Ανάμεσα λοιπόν σε αυτές τις ιδέες, βρήκε τη δική της θέση, το 2009, η ομιλία του καθηγητή ψυχολογίας Barry Schwartz, με κεντρικό θέμα την πρακτική σοφία και πως μπορεί να τη διαχειριστεί κανείς είτε σε ατομικό επίπεδο είτε προς όφελος του συνόλου.

Το περιεχόμενο και η ουσία της ομιλίας, λοιπόν, δόθηκε ευθύς αμέσως απο ένα  παράδειγμα απο τον πολιτικό χώρο, αναφέρομενος απο την μια πλευρά στην πολιτική στρατηγική του Τζορτζ Μπους, η οποία ήταν καθυποταγμένη στους κανόνες – και μόνο σε αυτούς - περιορίζοντας έτσι τη δυνατότητα του αυτοσχεδιασμού. Απο την αντίθετη πλευρά τοποθέτησε την πολιτική στάση του Μπαράκ Ομπάμα, τονίζοντας οτι έδωσε στην πολιτική σκηνή μια ηθική διάσταση.

«Αυτό που είπε ο Μπαράκ Ομπάμα σε μια συνέντευξη τύπου ήταν οτι δεν αρκεί απλά να ρωτάμε αν κάτι είναι κερδοφόρο. Αυτό που πρέπει να ρωτάμε πρώτα απ’ όλα είναι, αν αυτό είναι σωστό. Αυτό, λοιπόν» - σημείωσε ο ομιλητής -  «είναι μια άλλη ιδέα που είναι ξένη στους ανθρώπους στον οικονομικό κόσμο». Στον οικονομικό κόσμο λοιπόν, συμπεραίνουμε οτι μόνο δυο πράγματα έχουν αξία – αν είναι νόμιμο κι αν είναι κερδοφόρο. Ο όρος «σωστό» δεν ανήκει σε αυτό τον κόσμο. Παρόλα αυτά ο Ομπάμα βάζει και αυτό τον παράγοντα στον οικονομικό τομέα. Και σίγουρα μπορεί να εμπνεύσει τους ανθρώπους να κάνουν αυτή την ερώτηση και να ζουν με την απάντηση.

Κι αυτό θα πρέπει να συμβαίνει σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Οι άνθρωποι, σύμφωνα με τον καθηγητή Schwartz, λόγω της εργασίας τους, που περιλαμβάνει το στοιχείο της διαδραστικότητας με άλλους ανθρώπους, θα πρέπει να εφαρμόζουν την πρακτική σοφία. Με λίγα λόγια να μετατρέψουν την εργασία σε ένα πεδίο ηθικών αξιών για τους κατάλληλους σκοπούς, ώστε να μην χειραγωγούνται απο το επάγγελμά τους αλλά να έχουν και τη δυνατότητα να εξυπηρετούνται μέσα απο αυτό.

Κάπως έτσι «καταρρίπτεται» και ο μύθος οτι κανείς γεννιέται σοφός. Αντίθετα, ο Schwartz επισημαίνει οτι, ο σοφός άνθρωπος γίνεται, δεν γεννιέται. Και γίνεται σοφός κανείς όταν ξέρει πότε και πως να κάνει την εξαίρεση στον κανόνα και ακόμα περισσότερο όταν είναι πρόθυμος να υπηρετήσει τους ανθρώπους και όχι να τους χειραγωγήσει μέσα απο διάφορους κανόνες. Ο σοφός άνθρωπος, όπως γλαφυρά τον παρομοίασε ο ομιλητής, είναι σαν τον μουσικό της jazz. Διαβάζει τις σημειώσεις αλλά παράλληλα προσπαθεί να αυτοσχεδιάσει. Αυτό σημαίνει οτι δεν περιορίζεται πλήρως απο τους κανόνες της μουσικής και αυτό αποτελεί και τη θεμελιώδη ουσία της jazz και γενικότερα της μουσικής.

Αυτή η λογική και το περιεχόμενο της ομιλίας, του καθηγητή ψυχολογίας Barry Schwartz, είναι κοντά και στη θεωρία του Αριστοτέλη που έλεγε οτι, για να κάνει κάποιος το σωστό και να είναι στην τελική ευτυχής θα πρέπει να είναι ένα άτομο με σωστό χαρακτήρα, θάρρος, τιμιότητα, εμμονή και ούτω καθεξής. Όμως το πρόβλημα είναι ότι δεν είναι αρκετό να έχει μόνο αυτές τις αρετές. Οι περιστάσεις που αντιμετωπίζουμε καθημερινά είναι ποικίλες και πολλαπλάσιες, κι έτσι δεν μπορείς να είσαι τυπικός πάνω σε όλα αυτά. Πρέπει να χρησιμοποιεί κανείς και την κρίση του. Και η αρετή που είναι η αρετή κρίσης είναι αυτό αποκάλεσε ο Αριστοτέλης ως «πρακτική σοφία». Η πρακτική σοφία ξέρει πως και πότε να επιδείξει τις υπόλοιπες αρετές. Ξέρει πως να επιλέξει ακόμα και ανάμεσα σε δύο αρετές που συγκρούονται.

Βέβαια η πρακτική σοφία είναι ένας συνδυασμός ηθικής ικανότητας και ηθικής αξίας. Απο τη μια πλευρά είναι, λοιπόν, η ηθική ικανότητα, η οποία είναι η δυνατότητα να υπολογίσει κανείς τι απαιτείται σε μια δεδομένη κατάσταση. Είναι κάπως ανάλογο με αυτό που αποκαλούν οι άνθρωποι, συναισθηματική νοημοσύνη – η ικανότητα δηλαδή να «διαβάζεις» τους ανθρώπους, να καταλαβαίνεις απο που προέρχονται και τι επιδιώκουν. Το δεύτερο συστατικό είναι η ηθική αξία, η οποία είναι η επιθυμία να κάνεις το σωστό πράγμα. Αν έχεις πολύ ηθική ικανότητα αλλά όχι την επιθυμία του να κάνεις το σωστό, τότε συνεπάγεται οτι χρησιμοποιείς την ηθική ικανότητα για να χειραγωγείς τους ανθρώπους για να εξυπηρετείς τα συμφέροντα σου. Εν τέλει θεωρείται μακιαβελικό εάν αποσυνδέεται η ηθική ικανότητα από την επιθυμία να γίνει το σωστό πράγμα.

Επιμέλεια: Αδάμ Δήμητρα, Λιακοπούλου Λίνα, Ράτη Άννα
READ MORE - Επιχειρησιακή ηθική και υπευθυνότητα: Η σημασία της πρακτικής σοφίας

Here we go again...

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010


Άλλη μια περίοδος εξεταστικής ξεκινάει ή έχει ήδη ξεκινήσει για μερικούς.
Για κάποιους απο εμάς είναι και πολύ πιθανό να είναι και η τελευταία. Το εύχομαι!
Αν και μπορώ να πω οτι μαζί με αυτή την εξεταστική θα τελειώσει και ένας πολύ σημαντικός κύκλος. Μια σχετικά ανέμελη ζωή που ζούσαμε.

Το μεγάλο θετικό στοιχείο της όλης υπόθεσης? Οτι δεν θα διαβάσουμε (ποτέ ξανά) βιβλία με αόριστο περιεχόμενο του τύπου "Η Ιστορία Του Βιβλίου" και θεματικές όπως το Φοινικικό αλφάβητο και ο πάπυρος στην Αίγυπτο... (εκτός βέβαια κι αν καταλήξουμε να διαφημίζουμε στο ΤηλεΑστυ, παρέα με τους αδερφούς Γεωργιάδη, τα βιβλία τους).

Καλή Επιτυχία σε όλους μας!
READ MORE - Here we go again...

Ένας "γιατρός" για τη Formula 1

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010



Η Φόρμουλα 1 έχει πάψει εδώ και καιρό να τραβάει όλα τα βλέμματα πάνω της. Της λείπει το πρόσωπο - ίνδαλμα, τύπου Michael Schumacher και γίνεται ολοένα και πιο φανερό. Το ίδιο ψάχνουν και οι ομάδες αλλά μάταια. Η νέα φουρνιά οδηγών περισσότερο ως βεντέτες χαρακτηρίζονται παρά ως αθλητές που συνδέουν το όνομά τους - αυτό καθ' αυτό - με αυτό που κάνουν.

Δεν υπάρχει λοιπόν καλύτερο αντίδοτο απο μια πιθανή συνεργασία μεταξύ Ferrari και Valentino Rossi. Απο τη μια έχουμε μια ιστορική εταιρία, με τη δική της μοναδική πορεία στο χώρο της αυτοκίνησης και με μια επιτυχημένη ομάδα στο χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού και απο την άλλη πλευρά βρίσκουμε τον εννιά φορές παγκόσμιο πρωταθλητή του Moto GP, με την ιδιαίτερη προσωπικότητα και τρέλα που "επιβάλλεται" να έχει ένας Ιταλός. Συνδυασμός που μπορεί να ανεβάσει και πάλι τη Formula 1 στο πρώτο σκαλί του βάθρου.

Το ερώτημα, όμως, είναι: What are they waiting for?
READ MORE - Ένας "γιατρός" για τη Formula 1

Είμαστε όλοι πρόσφυγες και περαστικοί...

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010



Το μήνυμα του τίτλου είναι που μου έδωσε αφορμή να γράψω σήμερα στο blog.
Βέβαια και ο ντόρος γύρω απο την απόφαση να δοθεί ελληνική ιθαγένεια στα παιδιά των μεταναστών, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος.

Ξαφνικά το μόνο που άκουγα σε συζητήσεις στο ραδιόφωνο ήταν αναλύσεις επι αναλύσεων μεταξύ  των όρων ιθαγένειας και υπηκοότητας, αν αξίζουν όλοι αυτοί οι "εισβολείς" να αποκτήσουν δικαιώματα στη δική μας χώρα και στην τελική οτι κανείς δεν έκανε δημοψήφισμα για να δει πόσο αντίθετοι είμαστε με αυτή την απόφαση.

Κι αυτό που μετα λύπης παρατηρώ είναι, οτι αυτά τα θέματα κανείς πλεον δεν φαίνεται να τα προσεγγίζει με ευαισθησία και ανθρωπιά. Η ανθρωπιά μας έχει περιοριστεί μόνο όταν ο πιθανός μετανάστης βρίσκεται σε απόσταση απο εμάς.

Η προσωπική μου άποψη πάνω στο θέμα είναι οτι άνθρωποι που ζουν και δημιουργούν σε οποιαδήποτε χώρα θα πρέπει να είναι και κομμάτι αυτής. Θα πρέπει να έχουν και όλα τα δικαιώματα με τους υπόλοιπους. Το να στερείται κανείς κάποιων δικαιωμάτων σε σχέση με τους άλλους αυτόματα σημαίνει οτι θεωρείται και κατώτερος.

Ποιά δημοκρατία λοιπόν διδάσκει οτι ο "ξένος" είναι κατώτερός μας? Γιατί πιστεύουμε οτι είμαστε ανώτεροι απο κάποιους άλλους λαούς? Και γιατί στην τελική θεωρούμε οτι μας ανήκει η γη ώστε να αποφασίζουμε ποιοί θα πάνε και που?


READ MORE - Είμαστε όλοι πρόσφυγες και περαστικοί...