Το άρλεκιν του 2012

Δεν είχα ποτέ σκοπό να κάνω κριτική σε βιβλίο. Αλλά το συγκεκριμένο είναι από τα πιο αστεία (με τον όρο του γελοίου) βιβλία που έχω διαβάσει και που όταν άκουσα ότι πουλάει σαν τρελό, με αποτέλεσμα να έχει γίνει πρώτο σε παγκόσμιες πωλήσεις, μου έπεσαν τα μαλλιά. Έτσι έχουμε και λέμε:

Ένα ωραίο απόγευμα αφού είμαι σπίτι και συζητάμε με μια φίλη μου για βιβλία, γίνεται αναφορά στο best seller του 2012 που δεν είναι άλλο από το Fifty Shades of Grey και που γράφτηκε από μια ξαναμμένη νοικοκυρά της Αγγλίας. Καμία από τις δύο μας δεν το έχει διαβάσει. Ξέρουμε μόνο περιληπτικά ότι η ιστορία περιλαμβάνει σαδομαζοχιστικά κόλπα και έχω ακούσει από την πλευρά μου ότι το βιβλίο είναι μια πατάτα. Στο τελευταίο δεν έχουν άδικο. Αφού σκέφτομαι πως δεν πρόκειται να σπαταλήσω το χρόνο μου με αηδίες το κλείνουμε εκεί το θέμα. Έλα όμως που σκέφτομαι ότι αν δεν το διαβάσω η ίδια πως θα το κρίνω. Έτσι κι αλλιώς έχω διαβάσει σε μικρότερη ηλικία άρλεκιν. Υπάρχει περίπτωση να έχει γραφτεί κάτι πιο γελοίο; Ναι υπάρχει!

Φυσικά δεν έκανα τον κόπο να αγοράσω την τριλογία. Ας πούμε ότι κάποιος μου τη «δάνεισε».  Αρχίζω και το ξεφυλλίζω. Το βιβλίο που έχω στα χέρια μου είναι στα Αγγλικά. Γαμώτο, χάνω τα καλύτερα στη μετάφραση,  σκέφτομαι, τύπου -«Άγγιξε το φουσκωμένο του ανδρισμό»- που είχα διαβάσει κάποτε στα άρλεκιν. Η αρχή του βαρετή. Ο πλούσιος και η φοιτήτρια. Τι κλισέ! Ο σαδομαζό και η παρθένα. Κι όλα αυτά τα εμπνεύστηκε από 3 ταινίες twilight. Έχει μεγάλο πρόβλημα η γυναίκα, μεταξύ μας. Εκεί που όλοι μας βλέπαμε Βαμπίρ, εκείνη φανταζόταν τον τηγανοκέφαλο Edward Cullen να δένει τη Bella με χειροπέδες και να της σκάει μπατσάκια στα κωλομέρια(!)

Με τα πολλά, το όλο kinky θέμα ξεκινάει μετά από κεφάλαια βαρεμάρας και ναι είναι τόσο απογοητευτικό όσο το περιμένεις. Επίσης αν δεν είσαι γνώστης των σαδομαζοχιστικών εργαλείων (συγχωρέστε με αλλά δεν το κατέχω) ανοίγεις κι ένα Wikipedia παράλληλα και αρχίζεις έρευνα. Αυτό ήταν και το πιο κουραστικό μέρος και μου κόστισε κάποιες ώρες παραπάνω από τη ζωή μου. Κάπως έτσι βγαίνει το πρώτο βιβλίο. Στο δεύτερο εσύ, ο αναγνώστης, έχεις γίνει expert αλλά η ιστορία αντί να γίνεται καλύτερη χειροτερεύει. Spoiler alert: Εδώ, αντί για λυκάνθρωπους και βαμπίρια να τους κυνηγούν, έχουμε πρώην submissive-γυναίκες που ζηλεύουν το νέο παιχνίδι του Αφέντη. Ναι ναι, όπως φαντάζεσαι κάπως έτσι κυλάει το δεύτερο μέρος αυτής της ιστορίας, από την οποία μια Αγγλίδα νοικοκυρά κατάφερε να γίνει πλούσια.

Ε, στο τρίτο έρχεται και μας αποτελειώνει κάθε εγκεφαλικό κύτταρο. Αφού έχεις φάει δυο απανωτές φόλες και οι σαδομαζοχιστικές σκηνές τελικά καταλήγουν σε ροζ μπομπονί, σκέφτεσαι ότι αυτός σαν καλός Dominant, θα τη σακατέψει στο ξύλο, θα τη μυήσει στην τέχνη του S&M και θα γίνουν ένα ξεχωριστό και πολύ προχώ ζευγάρι, που θα κρεμιέται από τα ταβάνια με γάντζους. Ε, εκεί βγαίνει το σύνδρομο της Μητέρας Τερέζας στη συγγραφέα (επομένως και στην πρωταγωνίστρια) και (spoiler alert) με στροφή 180 μοιρών, ο σαδιστής Γκρέι (εγγονός της Καίτης Γκρέι;;;) γίνεται αρνάκι, παντρεύεται, του κάνει και δυο κουτσούβελα και ζουν όπως στις διαφημίσεις των χυμών (και μετά φαντάζομαι πεθαίνουν από τη βαρεμάρα και το πολύ χρήμα). Τσάμπα η φαντασίωση αγαπητή αναγνώστρια. Ακόμη κι αυτός ο πλούσιος, γοητευτικός, βιτσιόζος Γκρέι καταλήγει σαν τον άνδρα σου.

(Γι’ αυτό κορίτσια συνεχίστε να διαβάζετε άρλεκιν. Τουλάχιστον εκεί κανείς δεν παντρεύεται, συναντιούνται 3 φορές μετρημένες στα άχυρα και μετά χωρίζουν οι δρόμοι τους. Ούτε βέρες, ούτε πάνες, ούτε καράφλες. Ο σέξι αγρότης, με τα γραμμωμένα μπράτσα και τον περήφανα φουσκωμένο ανδρισμό, παραμένει ως έχει).